در این بخش، اشعار کتاب ” هفت پیکر نظامی “نوشته شده است.
برای خواندن هر شعر، روی آن کلیک کنید :
شعر شماره 1 : ای جهان دیده بود خویش از تو
شعر شماره 2 : نقطه ی خط اولین پرگار
شعر شماره 3 : چون نگنجید در جهان تاجش
شعر شماره 4 : چون اشارت رسید پنهانی
شعر شماره 5 : ای دل از این خیال سازی چند
شعر شماره 6 : ای کمر بسته کلاه تو بخت
شعر شماره 7 : آنچه او هم نوست و هم کهن است
شعر شماره 8 : ای پسر هان و هان تو را گفتم
شعر شماره 9 : گوهر آمای گنج خانه ی راز
شعر شماره 10 : رفت منذر به اتفاق پدر
شعر شماره 11 : چون خورنق به فر بهرامی
شعر شماره 12 : چون سهیل جمال بهرامی
شعر شماره 13 : روزی اندر شکارگاه یمن
شعر شماره 14 : روزی از روضه ی بهشتی خویش
شعر شماره 15 : شاه روزی رسیده بود ز دشت
شعر شماره 16 : چون ز بهرام گور با پدرش
شعر شماره 17 : بس کن ای جادوی سخن پیوند
شعر شماره 18 : عقد پیوند این سریر بلند
شعر شماره 19 : اول نامه بود نام خدای
شعر شماره 20 : چونکه خواننده خواند نامه تمام
شعر شماره 21 : بامدادان که صبح زرین تاج
شعر شماره 22 : طالع تخت و پادشاهی او
شعر شماره 23 : گفت کافسر خدای داد به من
شعر شماره 24 : چون ز بهرام‌گور تاج و سریر
شعر شماره 25 : سالی از دانه بر نرستن شاخ
شعر شماره 26 : شاه روزی شکار کرد پسند
شعر شماره 27 : روزی آن تنگ چشم با دل تنگ
شعر شماره 28 : شاه بهرام روزی از سر تخت
شعر شماره 29 : چون برآمد ز ماه تا ماهی
شعر شماره 30 : روزی از طالع مبارک بخت
شعر شماره 31 : شه به ناز و نشاط شد مشغول
شعر شماره 32 : روزی از صبح فتح نورانی
شعر شماره 33 : چونکه بهرام کیقباد کلاه
شعر شماره 34 : چونکه بهرام شد نشاط پرست
شعر شماره 35 : گفت و از شرم در زمین می‌دید
شعر شماره 36 : چو گریبان کوه و دامن دشت
شعر شماره 37 : گفت شهری ز شهرهای عراق
شعر شماره 38 : چونکه روز دوشنبه آمد شاه
شعر شماره 39 : گفت شخصی عزیز بود به روم
شعر شماره 40 : روزی از روزهای دی ماهی
شعر شماره 41 : گفت کز جمله ولایت روس
شعر شماره 42 : چارشنبه که از شکوفه ی مهر
شعر شماره 43 : بود مردی به مصر ماهان نام
شعر شماره 44 : روز پنجشنبه است روزی خوب
شعر شماره 45 : گفت وقتی ز شهر خود دو جوان
شعر شماره 46 : روز آدینه کاین مقرنس بید
شعر شماره 47 : مادرم گفت و او زنی سره بود
شعر شماره 48 : چون به تثلیث مشتری و زحل
شعر شماره 49 : شه چو تنگ آمدی ز تنگی کار
شعر شماره 50 : بامدادان که روز روشن گشت
شعر شماره 51 : اولین شخص گفت با بهرام
شعر شماره 52 : کرد شخص دوم دعای دراز
شعر شماره 53 : گفت زندانی سوم با شاه
شعر شماره 54 : چارمین شخص با هزار هراس
شعر شماره 55 : شخص پنجم به شاه انجم گفت
شعر شماره 56 : چون به شخص ششم رسید شمار
شعر شماره 57 : هفتمین شخص چون رسید فراز
شعر شماره 58 : چون زمین از گلیم گرد آلود
شعر شماره 59 : چون به خاقان رسیده شد خبرش
شعر شماره 60 : لعل پیوند این علاقه در
شعر شماره 61 : چون فروزنده شد به عکس و عیار
پایان اشعار این بخش
