دیدی آخر به سر زلف تو پابست شدم

فرخی یزدی – غزل شماره 160

دیدی آخر به سر زلف تو پابست شدم

پا در آن سلسله نگذاشته از دست شدم

ننهادی قدمی بر سرم ای سرو بلند

گر چه در راه تو من خاک صفت پست شدم

کس چو من در طلب شاهد آزادی نیست

زانکه با نیستی از پرتو آن هست شدم

ناوک ناز تو پیوسته شد از شست رها

ناز شست تو که من کشته ی آن شست شدم

تا ابد مستیم از جلوه ی ساقی باقیست

زانکه از آن می باقی ز ازل مست شدم