تا باد میان من و تو نامه رسان است
موی من و آرامش تو در نوسان است
دستی که مرا از تو جدا کرد،نفهمید
دعوا نمکِ زندگیِ هم قفسان است
بگذار که اوقات تو را تلخ کنم گاه
شیرینی بسیا،خوراک مگسان است
هرچند که هر شاخه‌گلی رنگی و بویی
این شاخه به آن هم صفت بوالهوسان است
اینطور هوا حامل توفان جدیدی ست
اینطور میان من و تو نامه‌رسان است
دنیا که به کام تو و من نیست، نباشد
ای کاش بدانیم به کام چه کسان است
واژگان کلیدی:اشعار مژگان عباسلو،شعرهای مژگان عباسلو،نمونه شعر مژگان عباس لو،شعر سنتی مژگان عباسلو.شعری از مژگان عباسلو،سروده ی مژگان عباسلو،شاعر مژگان عباسلو.یک شعر از مژگان عباسلو.
