مولانا-غزل شماره 192
بشکن سبو و کوزه ای میرآب جان‌ها
تا وا شود چو کاسه ، در پیش تو دهان‌ها
بر گیجگاه ما زن ای گیجی خردها
تا وارهد به گیجی این عقل ز امتحان‌ها
ناقوس تن شکستی ناموس عقل بشکن
مگذار کان مزور پیدا کند نشان‌ها
ور جادویی نماید بندد زبان مردم
تو چون عصای موسی بگشا برو زبان‌ها
عاشق خموش خوشتر ، دریا به جوش خوشتر
چون آینه‌ست خوشتر در خامشی بیان‌ها
