بر چشمه ضمیرت کرد آن پری وثاقی

مولانا-غزل شماره 188

بر چشمه ضمیرت کرد آن پری وثاقی

هر صورت خیالت از وی شدست پیدا

هر جا که چشمه باشد باشد مقام پریان

بااحتیاط باید بودن تو را در آن جا

این پنج چشمه ی حس تا بر تنت روانست

ز اشراق آن پری دان گه بسته گاه مجری

وان پنج حس باطن چون وهم و چون تصور

هم پنج چشمه می‌دان پویان به سوی مرعی

هر چشمه را دو مشرف پنجاه میرآبند

صورت به تو نمایند اندر زمان اجلا

زخمت رسد ز پریان گر با ادب نباشی

کاین گونه شهره پریان تندند و بی‌محابا

تقدیر می‌فریبد تدبیر را که برجه

مکرش گلیم برده از صد هزار چون ما

مرغان در قفص بین ، در شست ماهیان بین

دل‌های نوحه گر بین ، زان مکرساز دانا

دزدیده چشم مگشا بر هر بت از خیانت

تا نفکند ز چشمت آن شهریار بینا

ماندست چند بیتی ، این چشمه گشت غایر

برجوشد آن ز چشمه ، خون برجهیم فردا