اشعار حنظله ربانی

شعر نخست :

مرا به بزم خوشی های دور می خوانی

به سمت درّه ی صعب العبور می خوانی

برای نقشه و طرح شکار من حتّی

شبانه قصّه ی بهرام گور می خوانی

دلم خوش است چو ماهی به وسعت دریا

چرا به تنگی تُنگ بلور می خوانی ؟

چگونه صبح دل انگیز و روشنی ام را

به سوی ظلمت شب های کور می خوانی ؟

دگر به خیر و عنایات تو امیدی نیست

تویی که این غزلم را به زور می خوانی

تمام … شعر و شعار است و خوب می دانم

مرا به بزم خوشی های دور می خوانی

شعر دوم :

بی تابم و دل خسته تر از آه شبانگاه

دارد به کجا می برَدَم این غم جانکاه ؟

فرجام پلنگانه ام از دست تو مرگ است

از دست تو ای ماه ! تو ای ماه ! تو ای ماه !

لبخند بزن پنجره ی بسته ی خود را

بگشای به روی من بدجور هوا خواه

تا دامنه ی دامنت آشفته ترین است

هستی تو دلیل سفر این همه سیّاح

تنها روش کشف حجاب تو همین است

باید که عمل کرد به قانون رضا شاه

شیرینی و پابند اصولت و چه افسوس

فرهاد وش اما نشدی طالب اصلاح

شعر سوم :

از من مخواه ، از تو خودم را رها کنم

از ” صالحین حلقه ” ی چشمت جدا کنم

از من مخواه ، ای تو سرودآفرین ترین

امشب تمام مرثیه ها را صدا کنم

بوییدنت ، زیارت شعر و تغزل است

هرگز مباد ! صحن غزل را رها کنم

قدری بایست ! تا که دو رکعت ببینمت

” لختی بخند ” تا به لبت اقتدا کنم

چشمت شریف ؛ چون حَرَمین مطهر است

باید مدافعانه دلم را فدا کنم

لطفاً بگو ” به چشم ! ” و بیا تا بهارْچشم

با « إنْ یکاد » چشم تو را بی بلا کنم

واژگان کلیدی: اشعار حنظله ربانی،نمونه شعر حنظله ربانی،شاعر حنظله ربانی،شعرهای حنظله ربانی،شعری از حنظله ربانی،یک شعر از حنظله ربانی،غزل حنظله ربانی،غزلیات حنظله ربانی،غزل های حنظله ربانی،غزلی از حنظله ربانی.