شعر نخست:
چه باید کرد پا در بند دوری های بعد از تو
نشستن چشم در چشم صبوری های بعد از تو
چرا در قهوه خانه چشم ها این قدر تاریک اند
چه غمگین است قلیان ها و قوری های بعد از تو
شبیه جاده ی یک روستای نیمه متروکم
که آشفته است خوابش از عبوری های بعد از تو
غمت با آن چنان سوزی نشسته در صدای شب
که خون می بارد انگشت چگوری های بعد از تو
به نان و نور و داغاداغ آن تن می خورم سوگند
که افتاد از دهان طعم تنــوری های بعد از تو
اگر من زودتر رفتم بهشت اصلاً نمی خواهم
نه حوری های قبل از تو نه حوری های بعد از تو
بیا از گوشه ی چشمم بچین اشک و دعایم کن
دعا کن دورباشد چشم شوری های بعد از تو
شعر دوم:
روزگار لامروت سخت خوارم کرده است
بی تو ای گل! همدم یک مشت خارم کرده است
باز تا شب های غمناک خراسان برده است
مبتلای حاج قربان و دوتارم کرده است
خون به چشمانم نشانده ، تب به جانم ریخته
تشنه تر از باغ های پر انارم کرده است
من دهاتی زاده ی پروانه و گل پونه ام
شهروند شهر بوق و قارقارم کرده است
خواستم از هرم تابستان تهران پا کشم
سرنوشت این داغ را پایان کارم کرده است
گفته بودی عاقبت یک روز می بینی مرا
این قرار نصفه نیمه بیقرارم کرده است
از صدایت خسته تر بودم ولی خوابم نبرد
لای لایی خواندت شب زنده دارم کرده است
شعر سوم:
فکر ها علیل، ذکرها عبث
اوج ها به قدر سقف یک قفس
پای ما مسافر است
جاده ها ولی
به مقصدی حقیر ختم می شوند
ما کلاف پیچ پیچ کوچه ها
شما؛
در زلال مغز آسمان رها
فکر می کنید حجم این قفس ملولمان نمی کند؟
چرا، ولی چه فایده؟
آسمان قبولمان نمیکند
حال ما دچار عادت زمانه ایم
شانه می کنیم! سرمه می کشیم! عشوه می کنیم!
مرد های بعد از قطعنامه ایم !
شعر چهارم:
مثل دختران گل به دست
بر سرِ چهارراه‌های احتمال
بی‌قرارِ می‌رسد، نمی‌رسد…
مثل یک جوانه
چشم انتظار یک بهانۀ زلال
مثل کودکانِ مهد
بی‌قرارِ بوسه‌های مادرانه
چارچوب آشنای خانه
چشم می‌کشم
برای دیدنت
رسیدنت
چشم می‌کشم
ولی نمی‌رسی.
واژگان کلیدی: اشعار آرش شفاعی،نمونه شعر آرش شفاعی،شعر آرش شفاعی،شعرهای آرش شفاعی،شاعر آرش شفاعی،شعری از آرش شفاعی،یک شعر از آرش شفاعی،غزلی از آرش شفاعی،غزل آرش شفاعی،غزل های آرش شفاعی،غزلیات آرش شفاعی،شعر سنتی آرش شفاعی،شعر نو آرش شفاعی،شعر عاشقانه آرش شفاعی.
