سعدی-گلستان باب هفتم در تاثیر تربیت
حکایت 9
در تصانیف حکما آورده‌اند که کژدم را ولادت معهود نیست چنان که دیگر حیوانان را. بل احشای مادر را بخورند و شکمش را بدرند و راه صحرا گیرند و آن پوست‌ها که در خانه ی کژدم بینند اثر آن است. باری ، این نکته پیش بزرگی همی‌گفتم، گفت : دل من بر صدق این سخن گواهی میدهد و جز چنین نتوان بودن. در حالت خردی با مادر و پدر چنین معاملت کرده‌اند لاجرم در بزرگی چنین مقبل اند و محبوب .
پسرى را پدر وصیت کرد
کاى جوان بخت یادگیر این پند
هر که با اهل خود وفا نکند
نشود دوست روی و دولتمند
