سعدی-گلستان-باب هشتم در آداب صحبت
شماره 97
زمین را از آسمان نثار است و آسمان را از زمین غبار. کلُّ اِناءٍ یَتَرشّحُ بِما فیه (1) .
گرت خوی من آمد ناسزاوار
تو خوی نیک خویش از دست مگذار
واژگان دشوار : 1-ترجمه : از کوزه همان برون تراود که در اوست .