سعدی-گلستان-باب هشتم در آداب صحبت
شماره 66
درویش ضعیف حال را در خشکی تنگ سال مپرس که : چونی ؟ الا به شرط آن که مرهم ریشش بنهی و معلومی پیشش .
خری که بینی و باری به گل درافتاده
به دل بر او شفقت کن ولی مرو به سرش
کنون که رفتی و پرسیدی اش که چون افتاد
میان ببند و چو مردان بگیر دمب خرش
