کلیم همدانی- غزل شماره 255
مشکل اهل محبّت ز تو آسان نشود
لب امّید در ایّام تو خندان نشود
نالۀ بی اثرم گر به نسیم آمیزد
سر زلفش دگر از باد پریشان نشود
می جهد تیر به زور دو کمان ز ابروی او
هدف ناوک او هیچ مسلمان نشود!
کی چنین جوش زند لخت جگر بر سر او؟
از خیال لبت ار دیده نمکدان نشود
گر بگویم که چها می کشم از قامت او
سایه هم در پی آن سروِ خرامان نشود
گر نداری سر دیوانگی ما، سهل است
زلف را گو که دگر سلسله جنبان نشود
تیره بختی همه جا پردۀ روی هنر است
جوهر تیغ سیه تابْ نمایان نشود
دعوی شیر دلی نیست مسلّم ز کسی
کز نی تیر تواش سینه نیستان نشود
هر که بر روح امین شعر نخوانده است کلیم
گر همه روح امین است، سخندان نشود
