آن درد که استخوان شکن نیست

کلیم همدانی- غزل شماره 158

آن درد که استخوان شکن نیست

معمارِ کهن بنای تن نیست

امروز چراغ اهل فقرم

چون فانوسم دو پیرهن نیست

نشنیده حدیث آشنایی

هر کس که به خویش در سخن نیست

لعل لب او نگین تنگی است

افسوس که جای نام من نیست

ما را ز کف اختیار رفته

جز باد به دستِ بادزن نیست

ایّامِ سیاهِ توبۀ ما

زلفی است که کوته از شکن نیست

دودیم به گلخن زمانه

ما را آرام در وطن نیست

در عریانی، کلیم دارد

آن آسایش که در کفن نیست