رفتم کنارش امروز جا گوشواره‌ام داد

وفایی مهابادی – غزل شماره 29

رفتم کنارش امروز جا گوشواره‌ام داد

این تخت و بخت و دولت ماه ستاره‌ام داد

صد شکر و شادمانی گیسو فکند یک سو

یک گوشه در گلستان راه نظاره‌ام داد

من شکر این چه گویم؟ آورد پیش رویم

من یک دو بوسه گفتم، او بی‌شماره‌ام داد

دستم گرفت و پایی آهسته بر سرم زد

جان بر در مقابل خلخال و یاره‌ام داد

گفتم: لبت بگیرم، بگذارمت بمیرم

لب غنچه کرد و خندید، عمر دوباره‌ام داد

چشم خوشش “وفایی” رسوای عالمم کرد

پیر مغان چه پنهان می آشکاره‌ام داد

 

نویسندگان :
نویسندگان :

امین پیرانی - حامد پیری

نوشته های مرتبط
اشتراک در
اطلاع از
guest
0 نظرات
قدیمی‌ترین
تازه‌ترین بیشترین رأی
بازخورد (Feedback) های اینلاین
مشاهده همه دیدگاه ها