وحشی بافقی- غزل شماره 370
در این فکرم که خواهی ماند با من مهربان یا نه؟
به من کم می‌کنی لطفی که داری این زمان یا نه؟
گمان دارند خلقی کز تو خواریها کشم آخر
عزیزِ من یقین خواهد شد آخر این گمان یا نه؟
سخن باشد بسی کز غیر باید داشت پوشیده
نمی‌دانم که شد حرف منت خاطرنشان یا نه؟
بود هر آستانی را سگی ای من سگ کویت
تو می‌خواهی که من باشم سگ این آستان یا نه؟
نهانی چند حرفی با تو از احوال خود دارم
در این اندیشه‌ام کز غیر می‌ماند نهان یا نه؟
اگر زینسان تماشای جمال او کنی وحشی
تماشا کن که خواهی گشت رسوای جهان یا نه؟
