مولانا – کلیات شمس تبریزی
رباعی شماره 947
بازی بودم پریده از عالم راز
تا بو که برم ز شیب صیدی به فراز
اینجا چه نیافتم کسی را دمساز
زان در که بیامدم برون رفتم باز
بازی بودم پریده از عالم راز
نویسندگان :
امین پیرانی - حامد پیری
نوشته های مرتبط