مولانا – کلیات شمس تبریزی
رباعی شماره 838
وقت است که بحر و بر فرو آسایند
افلاک ز یکدگر فرو آسایند
واین جمله مسافران که بی آرامند
یک ره همه از سفر فرو آسایند
وقت است که بحر و بر فرو آسایند
نویسندگان :
امین پیرانی - حامد پیری
نوشته های مرتبط