مولانا – کلیات شمس تبریزی
رباعی شماره 115
آری صنما بهانه خود کم بودت
تا خواب بیامد و ز ما بربودت
خوش خسب که من تا به سحر خواهم گفت
فریاد ز نرگسان خواب آلودت
آری صنما بهانه خود کم بودت
نویسندگان :
امین پیرانی - حامد پیری
نوشته های مرتبط