حاج ملاهادی سبزواری – غزل شماره 90
گر آسمان دو سه روزی به مدعا گردد
بود که گوشه ی چشمی به سوی ما گردد
نشستهام به رهت روز و شب به امیدی
که خاک راه توام بلکه توتیا گردد
اگر تو زهر چشانی مرا بود تریاق
وگر تو درد رسانی مرا دوا گردد
ز غنچه ی لبش ار عقده ی دلم نگشاد
کی ام نسیم بهاری گره گشاه گردد
همین نه بلبل دستانسرایت اسرار است
که بر سراغ تو در هر چمن صبا گردد
