حاج ملاهادی سبزواری – غزل شماره 85
به من گر یک نظر آن ماه زیبا منظر اندازد
به پای انداز نظاره تن زارم سراندازد
صبا آمد عبیر افشان تو گوی آتشین رویم
ز زلف عنبرینش عودی اندر مجمر اندازد
ندانم تا به کی گردون خلاف طبع ما گردد
خدا این چرخ کجرفتار از گردش دراندازد
بلندی چون دهند اجرام علوی از حضیض او را
کز اوج التفاتش چشم لطف دلبر اندازد
نه کام از گردش گردون نه رامم گردش چشمی
چه شد ساقی که باری گردشی در ساغر اندازد
چو ما را آتشین رویت گلستان ارم باشد
خلیل آسا دلم خود را به روی آذر اندازد
دهد جان را به باد اسرار اگر باد سحرگاهی
ز روی شاهد اسرار آن برقع براندازد
