ای که پنداری که نبود حشمت و جاهی تو را

حاج ملاهادی سبزواری – غزل شماره 2

ای که پنداری که نبود حشمت و جاهی تو را

هست شرق و غرب عالم ماه تا ماهی تو را

از پی اش تا چند گردی کو به کو و در به در

رو به خویش آور که هست از خود به او راهی تو را

گام نه اول به ره پس از خود ای سالک بره

زان نه ای آگه که از خود هست آگاهی تو را

گر خدا خواهی تو خودخواهی بنه در گوشه ای

تا که خودخواهی شود عین خدا خواهی تو را

جام جم خواهی بیا از خود ز خود بیخود طلب

بهر دارا ساختند آیینه ی شاهی تو را

خوشه ای از خرمنش اسرار اگر داری طمع

اشک باید ژاله سان و چهره ی کاهی تو را