آنچه در مدرسه عمریست که اندوختمی

حاج ملاهادی سبزواری – غزل شماره 172

آنچه در مدرسه عمریست که اندوختمی

به یکی عشوه ی ساقی همه بفروختمی

در دبستان ازل روز نخست از استاد

به جز از درس غم و عشق نیاموختمی

نقشت ای سرو قباپوش نشستی بر دل

دیده ی دل به دو کون از همه بفروختمی

مستی و باده کشی ها که شدی پیشه ی ما

شیوه هایی است که از چشم تو آموختمی

آخر ای ابر گهربار روا کی باشد

عالمی کامروا از تو و من سوختمی

تیره شد روز من اسرار چو شام دیجور

گرچه صد مشعله هر دم ز دل افروختمی