خوشا جانی که جانانش تو باشی

حاج ملاهادی سبزواری – غزل شماره 164

خوشا جانی که جانانش تو باشی

((خوشا دردی که درمانش تو باشی)) (1)

بباید ترک جان گفت و به سر رفت

به آن راهی که پایانش تو باشی

نه با ایمان بود کارش نه با کفر

هر آن کس کفر و ایمانش تو باشی

خرد زنجیری عشق و جنون شد

که خود زنجیر جنبانش تو باشی

بشو بی پا و سر در عشق اسرار

که شاید گوی چوگانش تو باشی

واژگان دشوار : 1-این مصراع سروده ی فخرالدین عراقی است.