حاج ملاهادی سبزواری – غزل شماره 151
در مدح پیامبر اکرم (ص)
از بهترین سلاله ی آدم تویی بهین
بر مهترین کلاله ی حوا تویی مهین
در خاتم رسالتی ای ختم انبیا
همچو نگین به خاتم و چون نقش در نگین
تو بدرِ ازهری و همه انبیا سها
تو مهر انوری و نجومند مرسلین
بحر است علم و طفل دبستانت ار بود
آن بحر بیکران و پر از لؤلؤ ثمین
پیشت خرد ز دانش اگر دم زند، چنان
کآید مگس به عرصه ی عنقا کند طنین
اندر بیان بدیع معانی حکمتت
چون در شکر حلاوت و شهد اندر انگبین
از شوق ذروه تو فلاطون فیلسوف
مست و خراب بوده و چون باده خم نشین
اسرار در جمال و جلال تو فانی است
صل علیک ثم علی آل اجمعین
