حاج ملاهادی سبزواری – غزل شماره 133
علی صدغ لیلی تهب النسیم
از این غصه دل اوفتاده دو نیم
هر آن کس که چشم تو را دید گفت
الا ان هذا لسحر عظیم
رقیبش به ما بر سر خشم بود
قنا ربنا ذالعذاب الالیم
بهاران شد و میدمد گل ز شاخ
فدعنی و کاساً رحیقاً ندیم
چو مُردم به خاکم فشانید می
لیحیی المرام العظام الرمیم
فتاده است اسرار شورم به سر
بذکری لسملی و عهد قدیم
