حاج ملاهادی سبزواری – غزل شماره 132
تو را چون مهر با غیر است و اسرار نهانی هم
برو! ارزانی او باد این لطف زبانی هم
مرا یک جرعه می از دستت ای ساقی بسی خوشتر
ز شهد و شکر مصری ز آب زندگانی هم
چو نقش صورت زیبنده ات ای رشک مهرویان
نبسته خامه ی نقاش چین و کلک مانی هم
رخت را جام جم گفتند و هم آیینه ی حق بین
خطت تعویذ جان خواندند خدّ سبع المثالی هم
مرا از آتش هجران خود در این جهان سوزی
اگر ذدلبر تویی فردا بسوزی آن جهانی هم
گدایی درت ما را بسی بهتر بود یارا
ز سلطانی عالم وز بهشت جاودانی هم
همه آیینه ی اعیان ز پیدایی تو پنهان
چو حسنت هست بی پایان تویی عین نهانی هم
چه میپرسید از اسرار نماندش دفتر و دستار
نظرباز است، می نوشد شراب ارغوانی هم
