هان وامگیر رخش طلب یک زمان ز تک

حاج ملاهادی سبزواری – غزل شماره 123

هان وامگیر رخش طلب یک زمان ز تک

تا بگذری ز دانش اسما تو از ملک

گر ترک نفس گیری و فرمان حق بری

فرمانبرت شود ز سما جمله تا سمک

دُرّ گران عشق به دست آر ار کسی

ورنه چه سود خرقه و دستار با حنک

در این مس بدن زر خالص نهاده حق

آنکس شناسد این، که کند قلب خود محک

دادت چهار دور چو اندر گلت سرشت

یک قبضه از عناصر و نه قبضه از فلک

چون خاک و جان پاک قرین میشود به هم

بر نُه رواق گام نهد بلکه بر ترک

انموزجی که هفت کست در وی اندرست

خواند آن کسی که حرف خودی را نمود حک

کوشش نمای تا نگری از همه جهان

وجه نگار باقی و باقی ز ما هلک

در جمله ی مراتب اعداد لایقف

نبود به پیش دیده ی اسرار غیر یک