افسردگانیم از باده کو شط

حاج ملاهادی سبزواری – غزل شماره 115

افسردگانیم از باده کو شط

تا دروی افتیم غلتیم چون بط

غم لشگر انگیز دوران بلاخیز

کو جام و ساقی کو عود و بربط

آفاق دیدم انفس رسیدم

من ذایدانیه ما شفته قط؟

صد چون سروشش حلقه بگوشش

ناخوانده او لوح ننوشته او خط

جانان و جانم جان و روانم

نی بلکه اعلق نی بلکه اربط

جنات و انهار باوصل دلدار

آن غبن افحش وین ربح اغبط

اسرار جز نام نی و آن دلارام

آغاز و انجام هم بلکه اوسط

 

نویسندگان :
نویسندگان :

امین پیرانی - حامد پیری

نوشته های مرتبط
اشتراک در
اطلاع از
guest
0 نظرات
قدیمی‌ترین
تازه‌ترین بیشترین رأی
بازخورد (Feedback) های اینلاین
مشاهده همه دیدگاه ها