مه، آیینه داری است از طلعتش

حاج ملاهادی سبزواری – غزل شماره 111

مه، آیینه داری است از طلعتش

قیامت، نموداری از قامتش

صفای ارم نزهت باغ خلد

همه مستعار است از صفوتش

ملیحان و کان ملاحت تمام

بود زیر بار حق نعمتش

به قد سرو آزاد در بندگیش

یکی خانه زادیست در ساحتش

همانا که یعقوب در پیرهن

شنیده است یک شمه از نکهتش

به بزمش دلا شمع نامحرم است

کجا بار یابی تو در حضرتش

ز بس داغش اسرار دارد به دل

نروید به جز لاله از تربتش