در این بخش، اشعار قوامی رازی نوشته شده است.
برای خواندن هر شعر، روی آن کلیک کنید :
شعر شماره 1 : ساکن شو و تو طاعت ایزد کن اختیار
شعر شماره 2 : آن خواجه ای که نیست چنو در همه عجم
شعر شماره 3 : آتش عشق آفتی عجب است
شعر شماره 4 : ای بزرگی که در آفاق تو را دیگر نیست
شعر شماره 5 : تا زمین زیر گنبد خضراست
شعر شماره 6 : ای شده صدر ملک درخور تو
شعر شماره 7 : میر امام زاده که چون او نیافرید
شعر شماره 8 : دور از جمال جاه تو ای صدر ارجمند
شعر شماره 9 : آنکه دولت بنده ی ایام اوست
شعر شماره 10 : ای ز رفعت رشگ و درد آسمان
شعر شماره 11 : مرکب اقبال را زین کرده‌ای
شعر شماره 12 : دولتت گر نیک ننوازد مرا
شعر شماره 13 : آفتاب ملک و دین رای تو باد
شعر شماره 14 : خداوندا سرور جود دستت
شعر شماره 15 : ای جهان را بزرگیت معلوم
شعر شماره 16 : ای آنکه جز به صدر تو نگرایم
شعر شماره 17 : ایا نجم دین گر تو احسان کنی
شعر شماره 18 : ای مهی کز تو نور دین زاید
شعر شماره 19 : ای خواجه تا کی از تو بیداد و ظلم بر من
شعر شماره 20 : مختص الدوله مختصر بشنو
شعر شماره 21 : ای خواجه ای که بر در تو چون نظر زنم
شعر شماره 22 : ای خواجه زین مهر تو آن یادگار داشت
شعر شماره 23 : ای مبارک پئی که بر گردون
شعر شماره 24 : خواجه شغل بنده را تیمار دار
شعر شماره 25 : ایا نایب شهریار جهان
شعر شماره 26 : صلاح مملکتی ای بزرگ آزاده
شعر شماره 27 : مها چو گاه سخا دست تو دلیر بود
شعر شماره 28 : ای خواجه ای که با تو کسی را قرین کنند
شعر شماره 29 : ای از کف تو هر گرسنه سیر
شعر شماره 30 : ای کیای خطیر ابراهیم
شعر شماره 31 : ای خواجه ای که نیستت از خواجگان نظیر
شعر شماره 32 : نوروز مبارک باد ای آیت فیروزی
شعر شماره 33 : ای بزرگ ملک و دین از حشمت درگاه تو
شعر شماره 34 : ای تو کیای ما و جهانی تو را رهی
شعر شماره 35 : ای خواجه بوالمفاخر زرگر به وعده ها
شعر شماره 36 : عجایب است قلم در بنان صدر اجل
شعر شماره 37 : ای داده روی تو دل غمناک را طرب
شعر شماره 38 : کمان شدم ز غم عشق آن کمان ابرو
شعر شماره 39 : به صلح کوش و مکن با من ای نگارین جنگ
شعر شماره 40 : ای دست برده از همه خوبان به دلبری
شعر شماره 41 : خریدم از در عشرت غلامکی چو نگار
شعر شماره 42 : ایا در حکم تو کرده جهانبان
شعر شماره 43 : ای دل توراست عشرت و عیش همه جهان
شعر شماره 44 : شاید که دلم فقاع نگشاید
شعر شماره 45 : ای پسر با ما بباید ساختن
شعر شماره 46 : ای جهان و جان بگردان روی و رای
شعر شماره 47 : به بستان شو که شاخ از باد خلعت‌ها همی‌پوشد
شعر شماره 48 : روزه چو بربست رخت؛ عید بیفکند بار
شعر شماره 49 : صنما با تو در غم و شادی
شعر شماره 50 : دلبر رنگرز نکو پسر است
شعر شماره 51 : ای مهر تو در میان جانم
شعر شماره 52 : ای در دل عاشقان تو درد
شعر شماره 53 : خورشید رخ تو را غلام است
شعر شماره 54 : ای صلح بتان غلام جنگت
شعر شماره 55 : زلف تو شب است و روی تو روز
شعر شماره 56 : بنگر که چه روزگار دارم
شعر شماره 57 : کسی در عشق تو دلریش باشد
شعر شماره 58 : گفتم مگر که ما را، در دل به جای جانی
شعر شماره 59 : لشکر کشید عشق و مرا در میان گرفت
شعر شماره 60 : ای زلف بند کرده ز ابرو گره گشای
شعر شماره 61 : حساب عشق تو ای دوست سخت بار نجست
شعر شماره 62 : رنگ گل گویی ز خون عندلیب آمیختست
شعر شماره 63 : پیوسته می سگالم؛ تا خود کجایی ای جان
شعر شماره 64 : آن خط دمیده بر بناگوش
شعر شماره 65 : همه ای دل بلای ما خواهی
شعر شماره 66 : ای دل پی یار خویشتن دار
شعر شماره 67 : ای دل اندوه یار خورده نه ای
شعر شماره 68 : کسی را نیست چون تو دلستانی
شعر شماره 69 : عید رسید ای نگار؛ دوستی آغاز کن
شعر شماره 70 : در عشقم آرزوست که دل را طرب دهم
شعر شماره 71 : نکنی ای بت ستمکاره
شعر شماره 72 : چون تو که عزیز باشد ای جان
شعر شماره 73 : دلم ز عشق تو هرگز محال نندیشد
شعر شماره 74 : کار تو به آسمان رسیدست
شعر شماره 75 : با تو خواهیم ویحک ای دلبر
شعر شماره 76 : تا تو باشی مرا جهان چه بود
شعر شماره 77 : ای زلف تو همچو شاخ شمشاد
شعر شماره 78 : ای عشق غم شد از تو مرا شادی
شعر شماره 79 : دل عاشق ز بیم جان نترسد
شعر شماره 80 : عشقت شفقت ندارد ای جان
شعر شماره 81 : خوشتر ز عشق خوبان اندر جهان چه باشد
شعر شماره 82 : ای که در روزه بال و پر زده ای
شعر شماره 83 : دلبر من کودکست ناز نداند همی
شعر شماره 84 : سرمایه ای است سنگین؛ زلف تو دلبری را
شعر شماره 85 : زلف تو دین مرد دینی برد
شعر شماره 86 : جانا دل من تو را مرید است
شعر شماره 87 : به پیچ سنبل اندر تاب داری
شعر شماره 88 : ز عشق تو کشیدم گرد دل سد
شعر شماره 89 : هر کو چو تو دلستان ندارد
شعر شماره 90 : تا کرده ام ای دوست به عشق تو تولا
شعر شماره 91 : ای دل به جان و مال خر گر بوسه ی جانان خری
شعر شماره 92 : معشوق و بهار و باغ و باده
شعر شماره 93 : عاشق خوش طبع با معشوق شیرین خوش خورد
شعر شماره 94 : دارای آسمان و زمین کردگار ماست
شعر شماره 95 : از بد این مردمان، وز غم این روزگار
شعر شماره 96 : ای که در دنیا همه جدی و در دین سرسری
شعر شماره 97 : ای آز و ناز کرده تو را سغبه ی جهان
شعر شماره 98 : جهان سرای وبال است و بارگاه عذاب
شعر شماره 99 : مدبری که به فرمان اوست جان در تن
شعر شماره 100 : نماندست در چشم من روشنایی
شعر شماره 101 : روزی دهی که بر دو جهان است پادشا
شعر شماره 102 : ای شده عمر تو ضایع در تمنای محال
شعر شماره 103 : مکن دین در سر دنیا ز خودرایی و نادانی
شعر شماره 104 : پس از توحید جان افزای تا جانم به جا باشد
شعر شماره 105 : پروردگار عالمیان است کردگار
شعر شماره 106 : مرتضی باید که بعد از مصطفی فرمان دهد
شعر شماره 107 : عزیزا چند رنگارنگ این دور جهان بینی
شعر شماره 108 : عمرها کوتاه گشتست ای عزیزان زینهار
شعر شماره 109 : چهار دار امام ای پسر ولی سه چهار
شعر شماره 110 : روز دهم ز ماه محرم به کربلا
شعر شماره 111 : هر که زین در نشانه ای یابد
شعر شماره 112 : تا کی از هزل و هوس دنبال شیطان داشتن
شعر شماره 113 : خداوندی ست عالم را جهان آرای و گیتی بان
شعر شماره 114 : ای از خدا عزوجل بر تو آفرین
شعر شماره 115 : چو صاحب شریعت پس از کردگار
شعر شماره 116 : مدبری ملکی بر جهان جهانبان است
شعر شماره 117 : بدان خدای که جان آفرید و روزی داد
شعر شماره 118 : جز آفریدگار جهان آفریده نیست
شعر شماره 119 : دارنده ی گردون و نگارنده ی اختر
شعر شماره 120 : بس مبارک بود چو فرّ همای
پایان اشعار این بخش
