قصاب کاشانی – غزل شماره 73
آتشین‌خو دلبری دارم که عالم زار اوست
سرو خاکسترنشین با جلوه ی رفتار اوست
شام عاشق مجمر گیسوی عنبربار اوست
صبح صادق غنچه ی نشکفته ی گلزار اوست
نیستم آگه ز سوز لاله در این گلستان
این‌قدر دانم که داغ از شعله ی دیدار اوست
یک عزیز است آنکه بهر بیع نقد جان به کف
هر کجا یوسف‌نژادی هست در بازار اوست
تر نمی‌سازد ز بحر زندگانی کام را
هرکه در این برّ چو مجنون تشنه ی دیدار اوست
نسخه ی حاجت به کف نالان در این دارالشفا
صد فلاطون خفته در هر گوشه‌ای بیمار اوست
وصل او باشد حیات و هجر او باشد ممات
گاه جان دادن، زمانی جان گرفتن کار اوست
ز آفتاب گرم فردای قیامت فارغ است
هرکه چون قصاب زیر سایه ی دیوار اوست
