با صبر ساختم به وفا می‌برم پناه

قصاب کاشانی – غزل شماره 284

با صبر ساختم به وفا می‌برم پناه

مردم ز درد او به دوا می‌برم پناه

شاید که خضر ره بنماید به من رهی

گم گشته‌ام به راهنما می‌برم پناه

شد چار موجه کشتی ام از دست سعی تو

ای ناخدا برو به خدا می‌برم پناه

عاقل نی ام که صبر به فریاد من رسد

دیوانه‌ام به دار شفا می‌برم پناه

غیر از رضا به تیر قضا هیچ چاره نیست

گشتم رضا به تیر قضا می‌برم پناه

یابم مگر شگفتی‌ای از دم مسیح

چون غنچه درهمم به صبا می‌برم پناه

دارم چو کاه پشت به دیوار کوی دوست

از ضعف تن به کاهربا می‌برم پناه

قصاب از جفای سپهر آمدم به تنگ

بر درگه امام رضا می‌برم پناه