قدسی مشهدی- غزل شماره 190
با لبت عمر ابد عیش نهانی می‌کند
خوبرویی با جمالت کامرانی می‌کند
حسن چون آتش فروزد، برق بر دل می‌زند
عشق چون سودا کند، سودای جانی می‌کند
حیرتی دارم که جان جزوی‌ست از اجزای عشق
بی‌محبّت، بوالهوس چون زندگانی می‌کند؟
مهر می‌گویند کز یک سو نمی‌باشد، چرا
دل به این نامهربانان مهربانی می‌کند؟
با سبکروحان راه عشق باشد همسفر
سایۀ جان بر تن قدسی گرانی می‌کند
