دل در برم ز نالۀ پنهان لبالب است

قدسی مشهدی- غزل شماره 114

دل در برم ز نالۀ پنهان لبالب است

ناقوسْ پرصداست کز افغان لبالب است

عشقم برد به میکده، زان رو که جای می

خم‌های او ز خون شهیدان لبالب است

هرگز به دل تصوّرِ مرهم نکرده‌ام

با آنکه ریشِ سینه ز پیکان لبالب است

ره نیست خواب را، که ز خونابۀ دلم

پیمانه‌وار، دیدۀ گریان لبالب است

زین چشمِ اشکبار و دل پاره‌ پاره‌ام

روی زمین ز لولو و مرجان لبالب است

قدسی نمی‌زند مژه بر هم، که دیده‌اش

از آرزوی دیدنِ جانان لبالب است