کانون حقیقت دهن بسته ی ما بود

فرخی یزدی – غزل شماره 118

کانون حقیقت دهن بسته ی ما بود

قانون درستی، دل بشکسته ی ما بود

صیاد از آن رخصت پرواز به ما داد

چون باخبر از بال و پر بسته ی ما بود

از هر دو جهان چشم به یک چشم زدن بست

آزاد ز بس خاطر وارسته ی ما بود

هر پست سزاوار سر دار نگردید

این منزلت و مرتبه شایسته ی ما بود

اسرار جهان روشن از آن است بر ما

چون مظهر آیینه، دل خسته ی ما بود

انگشت قضا نامه ی گیتی چون ورق زد

سردفتر آن مسلک برجسته ی ما بود