بهار می گذرد، خیز و دست دلبر گیر

رهی معیری – غزلیات

شماره 72

بهار شادی

بهار می گذرد، خیز و دست دلبر گیر

به پای لاله و گل، دور عشرت از سر گیر

کنون که باد صبا، چنگ زد به دامن سرو

تو نیز دامن آن سرو ناز پرور گیر

به رغم خاطر غم، همچو غنچه خندان باش

به شادی رخ گل، همچو لاله ساغر گیر

به یک دو جام، اگر درنیامد از پا عقل

ز دست یار پریچهره ، جام دیگر گیر

نسیم از رخ گل، داد خویشتن بستاند

تو نیز از لب معشوق، کام دل برگیر

ببوس از سر آن سرو سیمتن تا پای

به پای او چو رسی، این رویّه از سر گیر

چو شرم چیره شود، باده را پیاپی زن

چو دوست مست شود، بوسه را مکرر گیر

دلا به پای اَمل راه خوشدلی بسپار

رهی به دست طرب بار غم ز دل برگیر