از صحبت مردم دل ناشاد گریزد

رهی معیری – غزلیات

شماره 51

فریاد بی اثر

از صحبت مردم دل ناشاد گریزد

چون آهوی وحشی که ز صیاد گریزد

پروا کند از باده کشان زاهد غافل

چون کودک نادان که ز استاد گریزد

دریاب که ایام گل و صبح جوانی

چون برق کند جلوه و چون باد گریزد

شادی کن اگر طالب آسایش خویشی

که آسودگی از خاطر ناشاد گریزد

غم در دل روشن نزند خیمه ی اندوه

چون بوم که از خانه ی آباد گریزد

فریاد که در دام غمت سوختگان را

صبر از دل و تاثیر ز فریاد گریزد

گر چرخ دهد قوت پرواز رهی را

چون بوی گل از گلشن ایجاد گریزد