مرغ خونین ترانه را مانم

رهی معیری – غزلیات

شماره 101

بی سرانجام

مرغ خونین ترانه را مانم

صید بی‌آب و دانه را مانم

آتشینم، ولیک بی‌اثرم

ناله‌ی عاشقانه را مانم

نه سرانجامی و نه آرامی

مرغ بی‌آشیانه را مانم

هدف تیر فتنه‌ام همه عمر

پای برجا، نشانه را مانم

با کسم در زمانه الفت نیست

که نه اهل زمانه را مانم

خاکساری بلندقدرم کرد

خاک آن آستانه را مانم

بگذرم زین کبود خیمه، رهی

تیره‌ آه شبانه را مانم