ببستی چشم یعنی وقت خوابست

مولانا-غزل شماره 337

ببستی چشم یعنی وقت خوابست

نه خوابست آن حریفان را جوابست

تو می‌دانی که ما چندان نپاییم

ولیکن چشم مستت را شتابست

جفا می‌کن جفاات جمله لطفست

خطا می‌کن خطای تو صوابست

تو چشم آتشین در خواب می‌کن

که ما را چشم و دل باری کبابست

بسی سرها ربوده چشم ساقی

به شمشیری که آن یک قطره آبست

یکی گوید که این از عشق ساقیست

یکی گوید که این فعل شرابست

می و ساقی چه باشد نیست جز حق

خدا داند که این عشق از چه بابست