مولانا-غزل شماره 311
زشت کسی کو نشد مسخره ی یار خوب
دست نگر پا نگر دست بزن پا بکوب
مسخره ی باد گشت هر چه درختست و کشت
وآنچ کشد سر ز باد خار بود خشک و چوب
هر چه ز اجزای تو رو ننهد سر کشد
پای بزن بر سرش هین سر و پایش بکوب
چونک نخواهی رهید از دم هر گول گیر
خاک کسی شو کز او چاره ندارد قلوب
