مولانا-غزل شماره 177
ای بگفته در دلم اسرارها
وی برای بنده پخته کارها
ای خیالت غمگسار سینه‌ها
ای جمالت رونق گلزارها
ای کف چون بحر گوهرداد تو
از کف پایم بکنده خارها
ای ببخشیده بسی سرها عوض
چون دهند از بهر تو دستارها
خود چه باشد هر دو عالم پیش تو
دانه ی افتاده از انبارها
آفتاب فضل عالم پرورت
کرده بر هر ذره‌ای ایثارها
چاره‌ای نبود جز از بیچارگی
گر چه حیله می‌کنیم و چاره‌ها
نورهای شمس تبریزی چو تافت
ایمنیم از دوزخ و از نارها
