در این بخش غزلیات هاتف اصفهانی نوشته شده است.
فهرست اشعار به ترتیب حروف الفبای حرف آخر قافیه یا ردیف است.
برای خواندن هر شعر، روی آن کلیک کنید :
غزل شماره 1 : سوی خود خوان یک رهم تا تحفه جان آرم تو را
غزل شماره 2 : به گردون می‌رسد فریاد یارب یاربم شب‌ها
غزل شماره 3 : جوانی بگذرد یارب به کام دل جوانی را
غزل شماره 4 : جان به جانان کی رسد جانان کجا و جان کجا
غزل شماره 5 : تو ای وحشی غزال و هر قدم از من رمیدن‌ها
غزل شماره 6 : به بزمم دوش یار آمد به همراه رقیب اما
غزل شماره 7 : جان و دلم از عشقت ناشاد و حزین بادا
غزل شماره 8 : ناقه ی آن محمل نشین چون راند از منزل مرا
غزل شماره 9 : گل خواهد کرد از گل ما
غزل شماره 10 : نوید آمدن یار دلستان مرا
غزل شماره 11 : مهی کز دوری اش در خاک خواهم کرد جا امشب
غزل شماره 12 : بوده است یار بی من اگر دوش با رقیب
غزل شماره 13 : شب وصل است و با دلبر مرا لب بر لب است امشب
غزل شماره 14 : چون شیشه ی دل نه از ستم آسمان پر است
غزل شماره 15 : قاصد به خاک بر سر کویش فتاده کیست
غزل شماره 16 : ز غمزه، چشم تو یک تیر در کمان نگذاشت
غزل شماره 17 : هرگزم امید و بیم از وصل و هجر یار نیست
غزل شماره 18 : حرف غمت از دهان ما جست
غزل شماره 19 : لبم خموش ز آواز مدعا طلبی است
غزل شماره 20 : ای باده ز خون من به جامت
غزل شماره 21 : گفتم نگرم روی تو گفتا به قیامت
غزل شماره 22 : چه گویمت که دلم از جداییت چون است
غزل شماره 23 : یک گریبان نیست کز بیداد آن مه پاره نیست
غزل شماره 24 : شود از باد تا شمشاد گاهی راست گاهی کج
غزل شماره 25 : بی من و غیر اگر باده خورد نوشش باد
غزل شماره 26 : بتان نخست چو در دلبری میان بستند
غزل شماره 27 : با حریفان چو نشینی و زنی جامی چند
غزل شماره 28 : در پیش بیدلان جان، قدری چنان ندارد
غزل شماره 29 : کدام عهد نکویان عهد ما بستند
غزل شماره 30 : دل بوی او سحر ز نسیم صبا شنید
غزل شماره 31 : نه با من دوست آن گفت و نه آن کرد
غزل شماره 32 : داغ عشق تو نهان در دل و جان خواهد ماند
غزل شماره 33 : گفتم که چاره ی غم هجران شود نشد
غزل شماره 34 : به ره او چه غم آن را که ز جان می‌گذرد
غزل شماره 35 : شب و روزی به پایان گر تو را در وصل یار آید
غزل شماره 36 : امروز ما را گر کشی بی‌جرم از ما بگذرد
غزل شماره 37 : گفتی ام درد تو عشق است و دوا نتوان کرد
غزل شماره 38 : تا ز جان و دل من نام و نشان خواهد بود
غزل شماره 39 : بر دست کس افتد چو تو یاری نه و هرگز
غزل شماره 40 : از دل رودم یاد تو بیرون نه و هرگز
غزل شماره 41 : با من ار هم آشیان می‌داشت ما را در قفس
غزل شماره 42 : رسید یار و ندیدیم روی یار افسوس
غزل شماره 43 : شبی فرخنده و روزی همایون روزگاری خوش
غزل شماره 44 : دانی که دلبر با دلم چون کرد و من چون کردمش
غزل شماره 45 : پس از چندی کند یک لحظه با من یار دورانش
غزل شماره 46 : غم عشق نکویان چون کند در سینه‌ای منزل
غزل شماره 47 : به حریم خلوت خود شبی چه شود نهفته بخوانی ام
غزل شماره 48 : شهر به شهر و کو به کو در طلبت شتافتم
غزل شماره 49 : بی‌مهری اگر چه بی‌وفا هم
غزل شماره 50 : مپرس ای گل ز من کز گلشن کویت چسان رفتم
غزل شماره 51 : ای گمشده دل کجات جویم
غزل شماره 52 : گوهرفشان کن آن لب کز شوق جان فشانم
غزل شماره 53 : جانا ز ناتوانی از خویشتن به جانم
غزل شماره 54 : هر شبم ناله ی زاری است که گفتن نتوان
غزل شماره 55 : گواهی دهد چهره ی زرد من
غزل شماره 56 : بر خاکم اگر پا نهد آن سرو خرامان
غزل شماره 57 : به یک نظاره چون داخل شدی در بزم میخواران
غزل شماره 58 : آن کمان ابرو کند چون میل تیرانداختن
غزل شماره 59 : منم آن رند قدح نوش که از کهنه و نو
غزل شماره 60 : گردد کسی کی کامیاب از وصل یاری همچو تو
غزل شماره 61 : خوش آنکه نشینیم میان گل و لاله
غزل شماره 62 : مهر رخسار و مه جبین شده‌ای
غزل شماره 63 : رفتی و دارم ای پسر بی تو دل شکسته‌ای
غزل شماره 64 : چه شود به چهره ی زرد من نظری برای خدا کنی
غزل شماره 65 : شکست پیر مغان گر سرم به ساغر می
غزل شماره 66 : چو نی نالدم استخوان از جدایی
غزل شماره 67 : روز و شب خون جگر می‌خورم از درد جدایی
غزل شماره 68 : کجایی در شب هجران که زاری‌های من بینی
غزل شماره 69 : شستم ز می در پای خم، دامن ز هر آلودگی
غزل شماره 70 : ای که مشتاق وصل دلبندی
غزل شماره 71 : کوی جانان از رقیبان پاک بودی کاشکی
غزل شماره 72 : دو چشمم خون‌فشان از دوری آن دلستانستی
غزل شماره 73 : صبوری کردم و بستم نظر از ماه سیمایی
غزل شماره 74 : من پس از عزت و حرمت شدم ار خار کسی
غزل شماره 75 : زهی از رخ تو پیدا همه آیت خدایی
غزل شماره 76 : ای که در جام رقیبان می پیاپی می‌کنی
پایان اشعار این بخش
