در این بخش غزلیات قاآنی شیرازی نوشته شده است.
فهرست اشعار، به ترتیب حروف الفبای حرف آخر قافیه یا ردیف است.
برای خواندن هر شعر، روی آن کلیک کنید :
الف :
غزل شماره 1 : صد شکر گویم هر زمان هم چنگ را هم جام را
غزل شماره 2 : زین پس به کار ناید رطل و سبو مرا
غزل شماره 3 : کنون که برگ و نوا نیست باغ و بستان را
غزل شماره 4 : ضحاک وار کشته بسی بی گناه را
غزل شماره 5 : حیران کند جمال تو ماه دو هفته را
ت :
غزل شماره 6 : چه شیرین گفت خسرو این عبارت
غزل شماره 7 : ز ما صد جان وز آن لب یک عبارت
غزل شماره 8 : دامن وصل تو گر افتد به دست
غزل شماره 9 : که بود آن ترک خون آشام سرمست
غزل شماره 10 : دل دیوانه که خود را به سر زلف تو بستست
غزل شماره 11 : قوت من باده قوّتم یارست
غزل شماره 12 : دل هر جایی من آفت جان است و تن است
غزل شماره 13 : چه غم ز بی کلهی کآسمان کلاه من است
غزل شماره 14 : اگر از خوردن می لعل لبت رنگین است
غزل شماره 15 : آن نه روی است که یک باغ گل و نسرین است
غزل شماره 16 : زنده ی جاوید کیست کشته ی شمشیر دوست
غزل شماره 17 : به چشم من همه آفاق پر کاهی نیست
غزل شماره 18 : یارکی مراست رند و بذله گو شوخ و دلربا خوب و خوش سرشت
غزل شماره 19 : دوش رندی خلوتی خوش خالی از اغیار داشت
د :
غزل شماره 20 : سخن از بوسه ی آن لعل لب نوش افتاد
غزل شماره 21 : دل شکسته ی من آهش ار اثر دارد
غزل شماره 22 : مرا شوخیست شیرین لب که رنگ نیشکر دارد
غزل شماره 23 : غم عشق تو آزادم ز غم های جهان دارد
غزل شماره 24 : دل تو خاره و جسمت حریر را ماند
غزل شماره 25 : رفتند دوستان و کم از بیش و کم نماند
غزل شماره 26 : نگار سروقد من چو عزم باغ کند
غزل شماره 27 : لحن اسماعیل آشوبی که در دستان کند
غزل شماره 28 : ای رفیقان امشب اسماعیل غوغا می کند
غزل شماره 29 : طالع مسعود چیست طلعت محمود
غزل شماره 30 : شب دوشین که مرا لب به لب نوشین بود
غزل شماره 31 : هر جا حکایت از صنمی دلربا رود
غزل شماره 32 : خلق را قصه ی حسن پری از یاد رود
غزل شماره 33 : مست و بیخود سروناز من به صحرا می رود
غزل شماره 34 : دولت آن است که از در صنمی تازه درآید
غزل شماره 35 : ماه من از زلف چون گره بگشاید
غزل شماره 36 : چون است که اسماعیل هر گه به خروش آید
ر :
غزل شماره 37 : ای شیخ چه دل نهی به دستار
غزل شماره 38 : دلدار بود دین و دل و طاقت و قرار
غزل شماره 39 : واقفی ای پیک چون ز حال دل زار
غزل شماره 40 : هر کس به هوای جان گرفتار
غزل شماره 41 : ای حسن تو چون فتنه ی چشم تو جهانگیر
ش :
غزل شماره 42 : ای زلف تو چون خاطر عشاق مشوش
غزل شماره 43 : پیر مغان جام می ام داد دوش
غزل شماره 44 : لحن اسماعیل و رویش آفت چشم است و گوش
م :
غزل شماره 45 : تا به شکار رفته ای گشته دلم شکار غم
غزل شماره 46 : نه تو دست عهد دادی که ز مهر سر نتابم
غزل شماره 47 : به جرم عشق تو گر می زنند بر دارم
غزل شماره 48 : دست در حلقه ی آن طره ی پرچین دارم
غزل شماره 49 : بکش ار کشی به تیغم بزن ار زنی به تیرم
غزل شماره 50 : ز بس که هجر تو لاغر میان بکاست تنم
غزل شماره 51 : دی من و محمود در وثاق نشستیم
غزل شماره 52 : بس رنج در آماجگه عشق تو بردیم
ن :
غزل شماره 53 : واجب نبود دل به بتی بیهده بستن
غزل شماره 54 : نکو نبود به یکبار ترک ما گفتن
و :
غزل شماره 55 : آن سنگدل که شیشه ی جان هاست جای او
غزل شماره 56 : ای آفتاب بنده ی تابنده رای تو
غزل شماره 57 : قاصدی کو تا فرستم سوی تو
غزل شماره 58 : یارکی هست مرا به لطافت ملکو
ی :
غزل شماره 59 : دلم به زلف تو عهدی که بسته بود شکستی
غزل شماره 60 : ای تیره زلف درهم ای نافه ی تتاری
غزل شماره 61 : بتا ز دست ببردی دلم به طراری
غزل شماره 62 : مگر دریچه ی نوری تو یا نتیجه ی حوری
غزل شماره 63 : گر به تیغم بکشی زار و به خونم بکشی
غزل شماره 64 : به رنگ و بوی جهانی نه بلکه بهتر از آنی
غزل شماره 65 : دلا بیا بشنو از حکیم قاآنی
غزل شماره 66 : گرم ز لطف بخوانی ورم به قهر برانی
غزل شماره 67 : دوست دارم که مرا در بر خود بنشانی
غزل شماره 68 : ای شوخ نازپرور آشوب عقل و دینی
غزل شماره 69 : ای روی تو فرخنده ترین صنع الهی
غزل شماره 70 : دلبران اخترند و تو ماهی
غزل شماره 71 : به هر چه وصف نمایم تو را به زیبایی
غزل شماره 72 : تو در خوبی و زیبایی چنان امروز یکتایی
غزل شماره 73 : تو را رسم است اول دلربایی
غزل شماره 74 : نامدی دوش و دلم تنگ شد از تنهایی
غزل شماره 75 : این چه حال است که از سر کله انداخته ای
غزل شماره 76 : دارم نگار سنگدل سیم سینه ای
پایان اشعار این بخش
