حرف م :
غزل شماره 1370 : آمد بهار ای دوستان منزل سوی بستان کنیم
غزل شماره 1371 : ای عاشقان ای عاشقان پیمانه را گم کرده‌ام
غزل شماره 1372 : این بار من یک بارگی در عاشقی پیچیده‌ام
غزل شماره 1373 : هان ای طبیب عاشقان دستی فروکش بر برم
غزل شماره 1374 : ای عاشقان ای عاشقان من خاک را گوهر کنم
غزل شماره 13 : 75 : بازآمدم چون عید نو تا قفل زندان بشکنم
غزل شماره 1376 : کاری ندارد این جهان تا چند گل کاری کنم
غزل شماره 1377 : ای با من و پنهان چو دل از دل سلامت می کنم
غزل شماره 1378 : ای آسمان این چرخ من زان ماه رو آموختم
غزل شماره 1379 : آمد خیال خوش که من از گلشن یار آمدم
غزل شماره 1380 : دی بر سرم تاج زری بنهاده است آن دلبرم
غزل شماره 1381 : هرگز ندانم راندن مستی که افتد بر درم
غزل شماره 1382 : ای ساقی روشن دلان بردار سغراق کرم
غزل شماره 1383 : تا من بدیدم روی تو ای ماه و شمع روشنم
غزل شماره 1384 : عشقا تو را قاضی برم کاشکستیم همچون صنم
غزل شماره 1385 : بس جهد می کردم که من آیینه نیکی شوم
غزل شماره 1386 : آمد بهار ای دوستان منزل به سروستان کنیم
غزل شماره 1387 : هین خیره خیره می نگر اندر رخ صفراییم
غزل شماره 1388 : ای نفس کل صورت مکن وی عقل کل بشکن قلم
غزل شماره 1389 : ای پاک رو چون جام جم وز عشق آن مه متهم
غزل شماره 1390 : بازآمدم بازآمدم از پیش آن یار آمدم
غزل شماره 1391 : تا کی به حبس این جهان من خویش زندانی کنم
غزل شماره 1392 : یار شدم یار شدم با غم تو یار شدم
غزل شماره 1393 : مرده بدم زنده شدم گریه بدم خنده شدم
غزل شماره 1394 : دفع مده دفع مده من نروم تا نخورم
غزل شماره 1395 : مطرب عشق ابدم زخمه عشرت بزنم
غزل شماره 1396 : باز در اسرار روم جانب آن یار روم
غزل شماره 1397 : زین دو هزاران من و ما ای عجبا من چه منم
غزل شماره 1398 : جمع تو دیدم پس از این هیچ پریشان نشوم
غزل شماره 1399 : هر نفسی تازه ترم کز سر روزن بپرم
غزل شماره 1400 : تیز دوم تیز دوم تا به سواران برسم
غزل شماره 1401 : کوه نیم سنگ نیم چونک گدازان نشوم
غزل شماره 1402 : دوش چه خورده‌ای بگو ای بت همچو شکرم
غزل شماره 1403 : آمده‌ام که سر نهم عشق تو را به سر برم
غزل شماره 1404 : کار مرا چو او کند کار دگر چرا کنم
غزل شماره 1405 : میل هواش می کنم طال بقاش می زنم
غزل شماره 1406 : هر شب و هر سحر تو را من به دعا بخواستم
غزل شماره 1407 : دوش چه خورده‌ای بگو ای بت همچو شکرم
غزل شماره 1408 : تا به کی ای شکر چو تن بی‌دل و جان فغان کنم
غزل شماره 1409 : ای تو بداده در سحر از کف خویش باده‌ام
غزل شماره 1410 : تا که اسیر و عاشق آن صنم چو جان شدم
غزل شماره 1411 : گرم درآ و دم مده باده بیار ای صنم
غزل شماره 1412 : بیا هر کس که می خواهد که تا با وی گرو بندم
غزل شماره 1413 : کشید این دل گریبانم به سوی کوی آن یارم
غزل شماره 1414 : درخت و آتشی دیدم ندا آمد که جانانم
غزل شماره 1415 : ز فرزین بند آن رخ من چه شهماتم چه شهماتم
غزل شماره 1416 : ترش رویی و خشمینی چنین شیرین ندیدستم
غزل شماره 1417 : به حق روی تو که من چنین رویی ندیدستم
غزل شماره 1418 : دلا مشتاق دیدارم غریب و عاشق و مستم
غزل شماره 1419 : بگفتم حال دل گویم از آن نوعی که دانستم
غزل شماره 1420 : اگر شد سود و سرمایه چه غمگینی چو من هستم
غزل شماره 1421 : بیا بشنو که من پیش و پس اسبت چرا گردم
غزل شماره 1422 : طواف حاجیان دارم بگرد یار می گردم
غزل شماره 1423 : تو تا دوری ز من جانا چنین بی‌جان همی‌گردم
غزل شماره 1424 : بگفتم عذر با دلبر که بی‌گه بود و ترسیدم
غزل شماره 1425 : دعا گویی است کار من بگویم تا نطق دارم
غزل شماره 1426 : چه دانی تو که در باطن چه شاهی همنشین دارم
غزل شماره 1427 : من از اقلیم بالایم سر عالم نمی‌دارم
غزل شماره 1428 : همه بازان عجب ماندند در آهنگ پروازم
غزل شماره 1429 : نه آن بی‌بهره دلدارم که از دلدار بگریزم
غزل شماره 1430 : نهادم پای در عشق که بر عشاق سر باشم
غزل شماره 1431 : مرا چون کم فرستی غم حزین و تنگ دل باشم
غزل شماره 1432 : تو خود دانی که من بی‌تو عدم باشم عدم باشم
غزل شماره 1433 : من آنم کز خیالاتش تراشنده وثن باشم
غزل شماره 1434 : چو آمد روی مه رویم که باشم من که من باشم
غزل شماره 1435 : به گرد دل همی‌گردی چه خواهی کرد می دانم
غزل شماره 1436 : تو خورشیدی و یا زهره و یا ماهی نمی‌دانم
غزل شماره 1437 : چو رعد و برق می خندد ثنا و حمد می خوانم
غزل شماره 1438 : ندارد پای عشق او دل بی‌دست و بی‌پایم
غزل شماره 1439 : من این ایوان نه تو را نمی‌دانم نمی‌دانم
غزل شماره 1440 : بنه ای سبز خنگ من فراز آسمان‌ها سم
غزل شماره 1441 : بنه ای سبز خنگ من فراز آسمان‌ها سم
غزل شماره 1442 : زهی سرگشته در عالم سر و سامان که من دارم
غزل شماره 1443 : بشستم تخته هستی سر عالم نمی‌دارم
غزل شماره 1444 : ای عشق که کردستی تو زیر و زبر خوابم
غزل شماره 1445 : من دلق گرو کردم عریان خراباتم
غزل شماره 1446 : گر بی‌دل و بی‌دستم وز عشق تو پابستم
غزل شماره 1447 : رفتم به طبیب جان گفتم که ببین دستم
غزل شماره 1448 : در مجلس آن رستم در عربده بنشستم
غزل شماره 1449 : زان می که ز بوی او شوریده و سرمستم
غزل شماره 1450 : بستان قدح از دستم ای مست که من مستم
غزل شماره 1451 : گر تو بنمی خسپی بنشین تو که من خفتم
غزل شماره 1452 : ساقی چو شه من بد بیش از دگران خوردم
غزل شماره 1453 : در آینه چون بینم نقش تو به گفت آرم
غزل شماره 1454 : گفتم به مهی کز تو صد گونه طرب دارم
غزل شماره 1455 : ای خواجه سلام علیک من عزم سفر دارم
غزل شماره 1456 : توبه نکنم هرگز زین جرم که من دارم
غزل شماره 1457 : من خفته وشم اما بس آگه و بیدارم
غزل شماره 1458 : یک لحظه و یک ساعت دست از تو نمی‌دارم
غزل شماره 1459 : تا عاشق آن یارم بی‌کارم و بر کارم
غزل شماره 1460 : بشکسته سر خلقی سر بسته که رنجورم
غزل شماره 1461 : پایی به میان درنه تا عیش ز سر گیرم
غزل شماره 1462 : صورتگر نقاشم هر لحظه بتی سازم
غزل شماره 1463 : شاگرد تو می باشم گر کودن و کژپوزم
غزل شماره 1464 : سر برمزن از هستی تا راه نگردد گم
غزل شماره 1465 : ای کرده تو مهمانم در پیش درآ جانم
غزل شماره 1466 : در عشق سلیمانی من همدم مرغانم
غزل شماره 1467 : این شکل که من دارم ای خواجه که را مانم
غزل شماره 1468 : امروز خوشم با تو جان تو و فردا هم
غزل شماره 1469 : بیخود شده‌ام لیکن بیخودتر از این خواهم
غزل شماره 1470 : جانم به فدا بادا آن را که نمی‌گویم
غزل شماره 1471 : مخمورم پرخواره اندازه نمی‌دانم
غزل شماره 1472 : دگربار دگربار ز زنجیر بجستم
غزل شماره 1473 : بیایید بیایید به گلزار بگردیم
غزل شماره 1474 : حکیمیم طبیبیم ز بغداد رسیدیم
غزل شماره 1475 : بجوشید بجوشید که ما اهل شعاریم
غزل شماره 1476 : طبیبیم حکیمیم طبیبان قدیمیم
غزل شماره 1477 : از اول امروز چو آشفته و مستیم
غزل شماره 1478 : المنه لله که ز پیکار رهیدیم
غزل شماره 1479 : آن خانه که صد بار در او مائده خوردیم
غزل شماره 1480 : خیزید مخسپید که نزدیک رسیدیم
غزل شماره 1481 : ما آتش عشقیم که در موم رسیدیم
غزل شماره 1482 : چون در عدم آییم و سر از یار برآریم
غزل شماره 1483 : امروز مها خویش ز بیگانه ندانیم
غزل شماره 1484 : بشکن قدح باده که امروز چنانیم
غزل شماره 1485 : صبح است و صبوح است بر این بام برآییم
غزل شماره 1486 : چون آینه رازنما باشد جانم
غزل شماره 1487 : امروز چنانم که خر از بار ندانم
غزل شماره 1488 : ای خواجه بفرما به کی مانم به کی مانم
غزل شماره 1489 : ساقی ز پی عشق روان است روانم
غزل شماره 1490 : از شهر تو رفتیم تو را سیر ندیدیم
غزل شماره 1491 : خلقان همه نیکند جز این تن که گزیدیم
غزل شماره 1492 : بار دگر از راه سوی چاه رسیدیم
غزل شماره 1493 : ما عاشق و سرگشته و شیدای دمشقیم
غزل شماره 1494 : افتادم افتادم در آبی افتادم
غزل شماره 1495 : اگر تو نیستی در عاشقی خام
غزل شماره 1496 : چه دیدم خواب شب کامروز مستم
غزل شماره 1497 : به جان جمله مستان که مستم
غزل شماره 1498 : بیا کز غیر تو بیزار گشتم
غزل شماره 1499 : بیا کز عشق تو دیوانه گشتم
غزل شماره 1500 : چنان مست است از آن دم جان آدم
غزل شماره 1501 : منم فتنه هزاران فتنه زادم
غزل شماره 1502 : ز زندان خلق را آزاد کردم
غزل شماره 1503 : غلامم خواجه را آزاد کردم
غزل شماره 1504 : حسودان را ز غم آزاد کردم
غزل شماره 1505 : یکی مطرب همی‌خواهم در این دم
غزل شماره 1506 : همیشه من چنین مجنون نبودم
غزل شماره 1507 : ایا یاری که در تو ناپدیدم
غزل شماره 1508 : سفر کردم به هر شهری دویدم
غزل شماره 1509 : سفر کردم به هر شهری دویدم
غزل شماره 1510 : اگر عشقت به جای جان ندارم
غزل شماره 1511 : بیا ای آنک بردی تو قرارم
غزل شماره 1512 : گهی در گیرم و گه بام گیرم
غزل شماره 1513 : اگر سرمست اگر مخمور باشم
غزل شماره 1514 : خداوندا مده آن یار را غم
غزل شماره 1515 : چه نزدیک است جان تو به جانم
غزل شماره 1516 : چه نزدیک است جان تو به جانم
غزل شماره 1517 : مرا گویی که رایی من چه دانم
غزل شماره 1518 : من آن ماهم که اندر لامکانم
غزل شماره 1519 : بیا کامروز بیرون از جهانم
غزل شماره 1520 : مرا پرسی که چونی بین که چونم
غزل شماره 1521 : من از عالم تو را تنها گزینم
غزل شماره 1522 : ورا خواهم دگر یاری نخواهم
غزل شماره 1523 : نه آن شیرم که با دشمن برآیم
غزل شماره 1524 : چو آب آهسته زیر که درآیم
غزل شماره 1525 : ز قند یار تا شاخی نخایم
غزل شماره 1526 : از آن باده ندانم چون فنایم
غزل شماره 1527 : بیا کامروز گرد یار گردیم
غزل شماره 1528 : به پیش باد تو ما همچو گردیم
غزل شماره 1529 : شب دوشینه ما بیدار بودیم
غزل شماره 1530 : من و تو دوش شب بیدار بودیم
غزل شماره 1531 : بیا کامروز شه را ما شکاریم
غزل شماره 1532 : بیا تا عاشقی از سر بگیریم
غزل شماره 1533 : بیا امروز ما مهمان میریم
غزل شماره 1534 : بیا ما چند کس با هم بسازیم
غزل شماره 1535 : بیا تا قدر یک دیگر بدانیم
غزل شماره 1536 : میان ما درآ ما عاشقانیم
غزل شماره 1537 : چرا شاید چو ما شه زادگانیم
غزل شماره 1538 : بر آن بودم که فرهنگی بجویم
غزل شماره 1539 : مگردان روی خود ای دیده رویم
غزل شماره 1540 : بیا با هم سخن از جان بگوییم
غزل شماره 1541 : مرا خواندی ز در تو خستی از بام
غزل شماره 1542 : چنان مستم چنان مستم من این دم
غزل شماره 1543 : کجایی ساقیا درده مدامم
غزل شماره 1544 : مرا گویی چه سانی من چه دانم
غزل شماره 1545 : شراب شیره انگور خواهم
غزل شماره 1546 : رفتم تصدیع از جهان بردم
غزل شماره 1547 : من با تو حدیث بی‌زبان گویم
غزل شماره 1548 : روی تو چو نوبهار دیدم
غزل شماره 1549 : زنهار مرا مگو که پیرم
غزل شماره 1550 : گر از غم عشق عار داریم
غزل شماره 1551 : از اصل چو حورزاد باشیم
غزل شماره 1552 : ما آفت جان عاشقانیم
غزل شماره 1553 : ما صحبت همدگر گزینیم
غزل شماره 1554 : چون ذره به رقص اندرآییم
غزل شماره 1555 : جز جانب دل به دل نیاییم
غزل شماره 1556 : ای برده نماز من ز هنگام
غزل شماره 1557 : یا رب توبه چرا شکستم
غزل شماره 1558 : دانی کامروز از چه زردم
غزل شماره 1559 : من دوش به تازه عهد کردم
غزل شماره 1560 : تا عشق تو سوخت همچو عودم
غزل شماره 1561 : تا چهره آن یگانه دیدم
غزل شماره 1562 : گر ناز تو را به گفت نارم
غزل شماره 1563 : من اشتر مست شهریارم
غزل شماره 1564 : روزی که گذر کنی به گورم
غزل شماره 1565 : ای دشمن روزه و نمازم
غزل شماره 1566 : تا با تو قرین شده‌ست جانم
غزل شماره 1567 : امروز مرا چه شد چه دانم
غزل شماره 1568 : ای جان لطیف و ای جهانم
غزل شماره 1569 : ناآمده سیل تر شدستیم
غزل شماره 1570 : آن عشرت نو که برگرفتیم
غزل شماره 1571 : در عشق قدیم سال خوردیم
غزل شماره 1572 : گر گمشدگان روزگاریم
غزل شماره 1573 : ما عاشق و بی‌دل و فقیریم
غزل شماره 1574 : نی سیم و نه زر نه مال خواهیم
غزل شماره 1575 : ما شاخ گلیم نی گیاهیم
غزل شماره 1576 : ما زنده به نور کبریاییم
غزل شماره 1577 : امروز نیم ملول شادم
غزل شماره 1578 : من جز احد صمد نخواهم
غزل شماره 1579 : ما آب دریم ما چه دانیم
غزل شماره 1580 : تا دلبر خویش را نبینیم
غزل شماره 1581 : گر به خوبی می بلافد لا نسلم لا نسلم
غزل شماره 1582 : هرچ گویی از بهانه لا نسلم لا نسلم
غزل شماره 1583 : می خرامد جان مجلس سوی مجلس گام گام
غزل شماره 1584 : هر که گوید کان چراغ دیده‌ها را دیده‌ام
غزل شماره 1585 : ای جهان آب و گل تا من تو را بشناختم
غزل شماره 1586 : خویش را چون خار دیدم سوی گل بگریختم
غزل شماره 1587 : عشوه دادستی که من در بی‌وفایی نیستم
غزل شماره 1588 : من سر خم را ببستم باز شد پهلوی خم
غزل شماره 1589 : چشم بگشا جان نگر کش سوی جانان می برم
غزل شماره 1590 : چون ز صورت برتر آمد آفتاب و اخترم
غزل شماره 1591 : وقت آن آمد که من سوگندها را بشکنم
غزل شماره 1592 : نی تو گفتی از جفای آن جفاگر نشکنم
غزل شماره 1593 : روی نیکت بد کند من نیک را بر بد نهم
غزل شماره 1594 : ایها العشاق آتش گشته چون استاره‌ایم
غزل شماره 1595 : سر قدم کردیم و آخر سوی جیحون تاختیم
غزل شماره 1596 : چون همه یاران ما رفتند و تنها ماندیم
غزل شماره 1597 : این چه کژطبعی بود که صد هزاران غم خوریم
غزل شماره 1598 : ای خوشا روزا که ما معشوق را مهمان کنیم
غزل شماره 1599 : چون بدیدم صبح رویت در زمان برخیستم
غزل شماره 1600 : از شهنشه شمس دین من ساغری را یافتم
غزل شماره 1601 : بار دیگر از دل و از عقل و جان برخاستیم
غزل شماره 1602 : می بسازد جان و دل را بس عجایب کان صیام
غزل شماره 1603 : چونک در باغت به زیر سایه طوبیستم
غزل شماره 1604 : بده آن باده دوشین که من از نوش تو مستم
غزل شماره 1605 : بزن آن پرده نوشین که من از نوش تو مستم
غزل شماره 1606 : هله دوشت یله کردم شب دوشت یله کردم
غزل شماره 1607 : ز فلک قوت بگیرم دهن از لوت ببندم
غزل شماره 1608 : چه کسم من چه کسم من که بسی وسوسه مندم
غزل شماره 1609 : چو یکی ساغر مردی ز خم یار برآرم
غزل شماره 1610 : منم آن عاشق عشقت که جز این کار ندارم
غزل شماره 1611 : مکن ای دوست غریبم سر سودای تو دارم
غزل شماره 1612 : منم آن کس که نبینم بزنم فاخته گیرم
غزل شماره 1613 : به خدا کز غم عشقت نگریزم نگریزم
غزل شماره 1614 : بزن آن پرده دوشین که من امروز خموشم
غزل شماره 1615 : من اگر دست زنانم نه من از دست زنانم
غزل شماره 1616 : ز یکی پسته دهانی صنمی بسته دهانم
غزل شماره 1617 : بت بی‌نقش و نگارم جز تو یار ندارم
غزل شماره 1618 : علم عشق برآمد برهانم ز زحیرم
غزل شماره 1619 : تو گواه باش خواجه که ز توبه توبه کردم
غزل شماره 1620 : هوسی است در سر من که سر بشر ندارم
غزل شماره 1621 : چو غلام آفتابم هم از آفتاب گویم
غزل شماره 1622 : تو ز من ملول گشتی که من از تو ناشتابم
غزل شماره 1623 : هذیان که گفت دشمن به درون دل شنیدم
غزل شماره 1624 : خبری اگر شنیدی ز جمال و حسن یارم
غزل شماره 1625 : دو هزار عهد کردم که سر جنون نخارم
غزل شماره 1626 : فلکا بگو که تا کی گله‌های یار گویم
غزل شماره 1627 : نظری به کار من کن که ز دست رفت کارم
غزل شماره 1628 : دیده از خلق ببستم چو جمالش دیدم
غزل شماره 1629 : دل چه خورده‌ست عجب دوش که من مخمورم
غزل شماره 1630 : گر مرا خار زند آن گل خندان بکشم
غزل شماره 1631 : در فروبند که ما عاشق این میکده‌ایم
غزل شماره 1632 : هله رفتیم و گرانی ز جمالت بردیم
غزل شماره 1633 : در فروبند که ما عاشق این انجمنیم
غزل شماره 1634 : عقل گوید که من او را به زبان بفریبم
غزل شماره 1635 : دم به دم از ره دل پیک خیالش رسدم
غزل شماره 1636 : از بت باخبر من خبری می رسدم
غزل شماره 1637 : منم آن دزد که شب نقب زدم ببریدم
غزل شماره 1638 : مادرم بخت بد است و پدرم جود و کرم
غزل شماره 1639 : ای خوشا روز که پیش چو تو سلطان میرم
غزل شماره 1640 : گر تو خواهی که تو را بی‌کس و تنها نکنم
غزل شماره 1641 : من چو در گور درون خفته همی‌فرسایم
غزل شماره 1642 : ساقیا ما ز ثریا به زمین افتادیم
غزل شماره 1643 : چند خسپیم صبوح است صلا برخیزیم
غزل شماره 1644 : جز ز فتان دو چشمت ز کی مفتون باشیم
غزل شماره 1645 : گر تو مستی بر ما آی که ما مستانیم
غزل شماره 1646 : روز آن است که ما خویش بر آن یار زنیم
غزل شماره 1647 : روز شادی است بیا تا همگان یار شویم
غزل شماره 1648 : ساقیا عربده کردیم که در جنگ شویم
غزل شماره 1649 : وقت آن شد که به زنجیر تو دیوانه شویم
غزل شماره 1650 : خوش بنوشم تو اگر زهر نهی در جامم
غزل شماره 1651 : ما سر و پنجه و قوت نه از این جان داریم
غزل شماره 1652 : ای دریغا که شب آمد همه از هم ببریم
غزل شماره 1653 : من از این خانه پرنور به در می نروم
غزل شماره 1654 : تا که ما از نظر و خوبی تو باخبریم
غزل شماره 1655 : دوش می گفت جانم کی سپهر معظم
غزل شماره 1656 : هم به درد این درد را درمان کنم
غزل شماره 1657 : می رسد بوی جگر از دو لبم
غزل شماره 1658 : عاشقم از عاشقان نگریختم
غزل شماره 1659 : دست من گیر ای پسر خوش نیستم
غزل شماره 1660 : ای گزیده یار چونت یافتم
غزل شماره 1661 : سالکان راه را محرم شدم
غزل شماره 1662 : بوی آن خوب ختن می آیدم
غزل شماره 1663 : نو به نو هر روز باری می کشم
غزل شماره 1664 : می شناسد پرده جان آن صنم
غزل شماره 1665 : عاشقی بر من پریشانت کنم
غزل شماره 1666 : گفته‌ای من یار دیگر می کنم
غزل شماره 1667 : من ز وصلت چون به هجران می روم
غزل شماره 1668 : من به سوی باغ و گلشن می روم
غزل شماره 1669 : آتشی نو در وجود اندرزدیم
غزل شماره 1670 : ما به خرمنگاه جان بازآمدیم
غزل شماره 1671 : گر دم از شادی وگر از غم زنیم
غزل شماره 1672 : روز باران است و ما جو می کنیم
غزل شماره 1673 : امشب ای دلدار مهمان توییم
غزل شماره 1674 : ما ز بالاییم و بالا می رویم
غزل شماره 1675 : دوش عشق شمس دین می باختیم
غزل شماره 1676 : عاقبت ای جان فزا نشکیفتم
غزل شماره 1677 : یک دمی خوش چو گلستان کندم
غزل شماره 1678 : من اگر نالم اگر عذر آرم
غزل شماره 1679 : من اگر مستم اگر هشیارم
غزل شماره 1680 : من اگر پرغم اگر شادانم
غزل شماره 1681 : من از این خانه به در می نروم
غزل شماره 1682 : من اگر پرغم اگر خندانم
غزل شماره 1683 : من که حیران ز ملاقات توام
غزل شماره 1684 : من از این خانه به در می نروم
غزل شماره 1685 : ای مطرب این غزل گو کی یار توبه کردم
غزل شماره 1686 : گفتم که عهد بستم وز عهد بد برستم
غزل شماره 1687 : گر جان منکرانت شد خصم جان مستم
غزل شماره 1688 : رفتم ز دست خود من در بیخودی فتادم
غزل شماره 1689 : صد بار مردم ای جان وین را بیازمودم
غزل شماره 1690 : اندر دو کون جانا بی‌تو طرب ندیدم
غزل شماره 1691 : خواهم که کفک خونین از دیگ جان برآرم
غزل شماره 1692 : یا رب چه یار دارم شیرین شکار دارم
غزل شماره 1693 : من پاکباز عشقم تخم غرض نکارم
غزل شماره 1694 : بازآمدم خرامان تا پیش تو بمیرم
غزل شماره 1695 : پیش چنین جمال جان بخش چون نمیرم
غزل شماره 1696 : ای چرخ عیب جویم وی سقف پرستیزم
غزل شماره 1697 : آری ستیزه می کن تا من همی‌ستیزم
غزل شماره 1698 : ای توبه‌ام شکسته از تو کجا گریزم
غزل شماره 1699 : دل را ز من بپوشی یعنی که من ندانم
غزل شماره 1700 : عالم گرفت نورم بنگر به چشم‌هایم
غزل شماره 1701 : آوازه جمالت از جان خود شنیدیم
غزل شماره 1702 : درده شراب یک سان تا جمله جمع باشیم
غزل شماره 1703 : من آن شب سیاهم کز ماه خشم کردم
غزل شماره 1704 : اشکم دهل شده‌ست از این جام دم به دم
غزل شماره 1705 : از ما مشو ملول که ما سخت شاهدیم
غزل شماره 1706 : برخیز تا شراب به رطل و سبو خوریم
غزل شماره 1707 : چیزی مگو که گنج نهانی خریده‌ام
غزل شماره 1708 : ای گوش من گرفته تویی چشم روشنم
غزل شماره 1709 : ما قحطیان تشنه و بسیارخواره‌ایم
غزل شماره 1710 : با روی تو ز سبزه و گلزار فارغیم
غزل شماره 1711 : بگشای چشم خود که از آن چشم روشنیم
غزل شماره 1712 : ما در جهان موافقت کس نمی‌کنیم
غزل شماره 1713 : خیزید عاشقان که سوی آسمان رویم
غزل شماره 1714 : چند روی بی‌خبر آخر بنگر به بام
غزل شماره 1715 : هر کی بمیرد شود دشمن او دوستکام
غزل شماره 1716 : امشب جان را ببر از تن چاکر تمام
غزل شماره 1717 : لولیکان توییم در بگشا ای صنم
غزل شماره 1718 : ای تو ترش کرده رو تا که بترسانیم
غزل شماره 1719 : پیشتر آ می لبا تا همه شیدا شویم
غزل شماره 1720 : بار دگر ذره وار رقص کنان آمدیم
غزل شماره 1721 : خوش سوی ما آ دمی ز آنچ که ما هم خوشیم
غزل شماره 1722 : بدار دست ز ریشم که باده‌ای خوردم
غزل شماره 1723 : نیم ز کار تو فارغ همیشه در کارم
غزل شماره 1724 : همه جمال تو بینم چو چشم باز کنم
غزل شماره 1725 : نگفتمت مرو آن جا که آشنات منم
غزل شماره 1726 : بیار باده که دیر است در خمار توام
غزل شماره 1727 : به غم فرونروم باز سوی یار روم
غزل شماره 1728 : مرا اگر تو نخواهی منت به جان خواهم
غزل شماره 1729 : اگر چه شرط نهادیم و امتحان کردیم
غزل شماره 1730 : چه روز باشد کاین جسم و رسم بنوردیم
غزل شماره 1731 : اگر زمین و فلک را پر از سلام کنیم
غزل شماره 1732 : به حق آنک بخواندی مرا ز گوشه بام
غزل شماره 1733 : به جان عشق که از بهر عشق دانه و دام
غزل شماره 1734 : سماع چیست ز پنهانیان دل پیغام
غزل شماره 1735 : به گوش من برسانید هجر تلخ پیام
غزل شماره 1736 : به گرد تو چو نگردم به گرد خود گردم
غزل شماره 1737 : بیار باده که اندر خمار خمارم
غزل شماره 1738 : به گوشه‌ای بروم گوش آن قدح گیرم
غزل شماره 1739 : زهی حلاوت پنهان در این خلای شکم
غزل شماره 1740 : خوشی خوشی تو ولی من هزار چندانم
غزل شماره 1741 : به کوی عشق تو من نامدم که بازروم
غزل شماره 1742 : ببسته است پری نهانیی پایم
غزل شماره 1743 : اگر چه ما نه خروس و نه ماکیان داریم
غزل شماره 1744 : بیار مطرب بر ما کریم باش کریم
غزل شماره 1745 : فضول گشته‌ام امروز جنگ می جویم
غزل شماره 1746 : بر آن شده‌ست دلم کآتشی بگیرانم
غزل شماره 1747 : اگر به عقل و کفایت پی جنون باشم
غزل شماره 1748 : می گریزد از ما و ما قوامش داریم
غزل شماره 1749 : گه چرخ زنان همچون فلکم
غزل شماره 1750 : تلخی نکند شیرین ذقنم
غزل شماره 1751 : تشنه خویش کن مده آبم
غزل شماره 1752 : کون خر را نظام دین گفتم
غزل شماره 1753 : آمدم باز تا چنان گردم
غزل شماره 1754 : آتشی از تو در دهان دارم
غزل شماره 1755 : در طریقت دو صد کمین دارم
غزل شماره 1756 : تا به جان مست عشق آن یارم
غزل شماره 1757 : همتم شد بلند و تدبیرم
غزل شماره 1758 : در وصالت چرا بیاموزم
غزل شماره 1759 : اه چه بی‌رنگ و بی‌نشان که منم
غزل شماره 1760 : به خدایی که در ازل بوده‌ست
غزل شماره 1761 : ما همه از الست همدستیم
غزل شماره 1762 : آمدستیم تا چنان گردیم
غزل شماره 1763 : ما که باده ز دست یار خوریم
غزل شماره 1764 : ناله بلبل بهار کنیم
غزل شماره 1765 : عاشق روی جان فزای توییم
غزل شماره 1766 : خیز تا فتنه‌ای برانگیزیم
غزل شماره 1767 : تو چه دانی که ما چه مرغانیم
غزل شماره 1768 : چند قبا بر قد دل دوختم
غزل شماره 1769 : ای دل صافی دم ثابت قدم
غزل شماره 1770 : آمد سرمست سحر دلبرم
غزل شماره 1771 : شد ز غمت خانه سودا دلم
غزل شماره 1772 : چند گهی فاتحه خوانت کنم
غزل شماره 1773 : بار دگر جانب یار آمدیم
غزل شماره 1774 : ما به تماشای تو بازآمدیم
غزل شماره 1775 : گر تو کنی روی ترش زحمت از این جا ببرم
غزل شماره 1776 : منم آن بنده مخلص که از آن روز که زادم
غزل شماره 1777 : انا فتحنا بابکم لا تهجروا اصحابکم
غزل شماره 1778 : رحت انا من بینکم غبت کذا من عینکم
غزل شماره 1779 : اتیناکم اتیناکم فحیونا نحییکم
غزل شماره 1780 : اقبل الساقی علینا حاملا کاس المدام
غزل شماره 1781 : قد رجعنا قد رجعنا جائیا من طورکم
غزل شماره 1782 : ظننتم ایا عذال ان قد عدلتم
غزل شماره 1783 : فان وفق الله الکریم وصالکم
غزل شماره 1784 : علی اهل نجد الثنا و سلام
