غزلیات سحاب اصفهانی

در این بخش غزلیات سحاب اصفهانی نوشته شده است.

فهرست اشعار به ترتیب حروف الفبای حرف آخر قافیه یا ردیف است.

برای خواندن هر شعر، روی آن کلیک کنید :

 

الف : 

غزل شماره 1 : زهی طغرای نام نامیت عنوان دیوان‌ها

غزل شماره 2 : ای ذات تو افتخار دنیا

غزل شماره 3 : تا سازم آشنایت ناآشنا نگارا

غزل شماره 4 : از دست دادخواه اگراین است آه ما

غزل شماره 5 : یاد بی تابی روز وصل یار آمد مرا

غزل شماره 6 : شعله ور چون برق خواهم بی تو آه خویش را

غزل شماره 7 : ننالد دل که ترسد بشنود هر کس فغانش را

غزل شماره 8 : دلی دارم به امید و وصالش شاد ازین شب‌ها

غزل شماره 9 : سر کویی که هرگز ره ندارد پادشاه آنجا

غزل شماره 10 : نصیبم باد یا رب وصل او دور از رقیب اما

غزل شماره 11 : چون جرم گنه وفاست ما را

غزل شماره 12 : دانی که شوخ خوش سخن خوش کلام ما

غزل شماره 13 : دلم ز سینه برون رفت و جان بود تنها

غزل شماره 14 : دانی که چه کردیم متاع دل و دین را؟

غزل شماره 15 : دانی چه اثر داشت دعای سحر ما؟

غزل شماره 16 : بگشای پای ما که کمند وفای تو

غزل شماره 17 : عقده ای از کار ما نگشود لعل یار ما

غزل شماره 18 : مانند من سگی سر کوی حبیب را

غزل شماره 19 : در کویش ای رقیب همین درد بس مرا

غزل شماره 20 : کاش آنکه برآمیخت به مهرش گل ما را

غزل شماره 21 : بر سر نعش آن نگار دلنواز آمد مرا

غزل شماره 22 : افزود جفای بت بیدادگرم را

غزل شماره 23 : گر به دل صد بار گویم قصه ی جانانه را

غزل شماره 24 : به قصد صید دیگر ریخت خون صید دل ما را

غزل شماره 25 : ماند آخر حسرت دیدار او در دل مرا

غزل شماره 26 : گر سر انکار قتل چون منی دارد ز ننگ

غزل شماره 27 : گر نخواهم که به فرمان دل آرم جان را

غزل شماره 28 : صحبت اغیار داد ره به دلش کینه را

غزل شماره 29 : تا این دل دیوانه بود عاقله ی ما

غزل شماره 30 : ساقیا تا کی غم دوران گدازد تن مرا؟

غزل شماره 31 : سوزد هزار شمع به بیت الحزن مرا

غزل شماره 32 : گردون مباد آنکه بیایی به خواب ما

غزل شماره 33 : چه منتی پر و بال شکسته بر سر ما

ب : 

غزل شماره 34 : رقیب یافته در کوی یار بار امشب

غزل شماره 35 : کرده روی خود به خون دل خضاب

غزل شماره 36 : یا مرگ یا وصال ای کاش عنقریب

غزل شماره 37 : روز و شب می نالم از بخت بد و چشم پر آب

غزل شماره 38 : بختم به خواب کرد ز وصل تو کامیاب

غزل شماره 39 : کامم اگر طلب کنی یک رهم از وفا طلب

غزل شماره 40 : از آب و اشک ای لبت از خوی می در آب

غزل شماره 41 : گر خرد سنجد مه روی تو را با آفتاب

ت : 

غزل شماره 42 : روز آن را که سیه گشت ز چشم سیهت

غزل شماره 43 : ز خشم و جنگ تو جان بس ملول و دلتنگ است

غزل شماره 44 : در خواب هم ز وصل تو کس کامیاب نیست

غزل شماره 45 : گویند که در شرع نبی باده حرام است

غزل شماره 46 : تا به کی باشد به بزم غیر یا در کوی دوست

غزل شماره 47 : از زلف و رخت روز و شبم تیره و تار است

غزل شماره 48 : در ره عشق اختیار از دست رفت

غزل شماره 49 : چون یوسف من گر به نکویی پسری داشت

غزل شماره 50 : بس که در عهدت به ما بیداد رفت

غزل شماره 51 : چه عجب گر دلم از عشق تو در تاب و تب است؟

غزل شماره 52 : به بزم ای زاهد اینک می سبیل است

غزل شماره 53 : ندارد تحفه ی جان گر حقارت

غزل شماره 54 : مرا طاقت پر و غم اندکی نیست

غزل شماره 55 : دو عقیقت دو چشمه ی نوش است

غزل شماره 56 : اگر این روزگار و این زمانه است

غزل شماره 57 : در حریم وصل تو از رشک کارم مشکل است

غزل شماره 58 : چون خیال او ز جان مهجور نیست

غزل شماره 59 : فغان زاغ درین باغ با هزار یکی است

غزل شماره 60 : سویش ره آمد شد هر بوالهوسی نیست

غزل شماره 61 : به کوی یار مرا جور آسمان نگذاشت

غزل شماره 62 : آنکه بی غم نه یک زمان دل ماست

غزل شماره 63 : مدار امید وفا از دلی که کین دانست

غزل شماره 64 : مدعی بی تو در بلای من است

غزل شماره 65 : جز دام توام شکر که جای دگری نیست

غزل شماره 66 : تا ز هر صید نه در دام تو غوغایی هست

غزل شماره 67 : نه همین کوی تو از لوث رقیبان پاک نیست

غزل شماره 68 : با آنکه هیچ میل کسی در دل تو نیست

غزل شماره 69 : خوش آنکه چشم تو گاهی به من نگاهی داشت

غزل شماره 70 : گفتی دل از قفای نکویان کدام رفت

غزل شماره 71 : آن چه شمعی است فروزنده رخ یار من است

غزل شماره 72 : تا صحبت یار دلنواز است

غزل شماره 73 : بگذشت ز جان هر کس و از آن سر کو رفت

غزل شماره 74 : زاهل امتحان کس در میان نیست

غزل شماره 75 : پایان شب هجر تو خواهم پی حاجات

غزل شماره 76 : چو حاصل است تو را وصل یار حور سرشت

غزل شماره 77 : بر سر رحم آسمان و یار به کین است

غزل شماره 78 : داد چو بر زلف سمن سا شکست

غزل شماره 79 : با غیر ز می پر است جامت

غزل شماره 80 : در دلم خار غم خلیده ی اوست

غزل شماره 81 : گرنه یک گل چون گل روی تو در گلزار نیست

غزل شماره 82 : روشن از شعله ی دل عارض جانانه ی ماست

غزل شماره 83 : یاری مخواه از آن که به ما سازگار نیست

غزل شماره 84 : به دامگاه غمت دل فتاده و شاد است

غزل شماره 85 : امشب آن شمع شب‌افروز به کاشانه ی کیست

غزل شماره 86 : خوش دولتی است وصل تو و نعمت حیات

غزل شماره 87 : درین زمانه به هر گوشه بی زبانی هست

غزل شماره 88 : جان کیست ندانم که در این شهر برایت

غزل شماره 89 : چسان سراغ تو گیرم ز خلق من که برایت

غزل شماره 90 : ز جور یار و گردون دل غمین است

غزل شماره 91 : در بساط عاشقی از عشق غیر از نام نیست

غزل شماره 92 : اشک من مانع آه سحری نیست که نیست

غزل شماره 93 : آن را که ز هجر دردناک است

غزل شماره 94 : همین نه غیر رخ یار دید و هیچ نگفت

غزل شماره 95 : حکایت لب شیرین عبارتت به عبارت

غزل شماره 96 : آن دلآرام که دل آینه دار رخ اوست

غزل شماره 97 : عشق جانان را به جز ویرانه ی دل خانه نیست

ث : 

غزل شماره 98 : خطا نکرده بود روزم از تو تار عبث

ج : 

غزل شماره 99 : به غیر مرگ که دور از توام به آن محتاج

غزل شماره 100 : آن را که درد عشق تو ره یافت در مزاج

ح :

غزل شماره 101 : هر که را در کیش او نهی است راح

غزل شماره 102 : ز صاف راح بکش هر صباح جام صبوح

غزل شماره 103 : ز شیخ ما چه شماری هزار فعل قبیح؟

خ : 

غزل شماره 104 : پوشد اگر نهان نه کنی در نقاب رخ

غزل شماره 105 : فغان که زاغ به گلشن ز بس که شد گستاخ

د : 

غزل شماره 106 : عشقت ز هر چه جز تو فراموشی آورد

غزل شماره 107 : نگیرد تا دلت در دل دری چند

غزل شماره 108 : هر گل که پس از مردنم از خاک برآمد

غزل شماره 109 : اگر کام من سال و ماهی برآید

غزل شماره 110 : با چشم تر هر جا روم کآن سرو بالا بگذرد

غزل شماره 111 : گر یار به حالم نظری داشته باشد

غزل شماره 112 : میل رفتن گر از آن گوشه ی بامم باشد

غزل شماره 113 : دل که او بیخبر از روز سیاهش باشد

غزل شماره 114 : گفتی دل ناشاد تو را شاد توان کرد

غزل شماره 115 : ز روی لطف اگر یار در کنار نشیند

غزل شماره 116 : ساقی بیار باده که ایام دی رسید

غزل شماره 117 : هر آن خصمی که با من آسمان کرد

غزل شماره 118 : که با آن شاه خوبان شمه‌ای از حال من گوید

غزل شماره 119 : نیند طالب می عاشقان که خوردستند

غزل شماره 120 : آن شوخ را ز دوستیم تا خبر نبود

غزل شماره 121 : هر زمان دامن به خون بی‌گناهی تر کند

غزل شماره 122 : دل از باد صبا ز احوال دلبر چون خبر گیرد

غزل شماره 123 : دم مرگ است و بازم دل بود در فکر یار خود

غزل شماره 124 : با من فلک هزار جفا هر زمان کند

غزل شماره 125 : نثارت جان کنم گر زر نباشد

غزل شماره 126 : چو زلف بر مه رویش نقاب می‌گردد

غزل شماره 127 : سکندر آگهیش گر ز لعل جانان بود

غزل شماره 128 : تا ز حال دل من دلبر من غافل بود

غزل شماره 129 : چون من هر کس که از جان سیر باشد

غزل شماره 130 : دل اگر از غم او کار مرا مشکل کرد

غزل شماره 131 : هر کجا کو به چنین خط و چنان خال رود

غزل شماره 132 : امیدواری من در جهان وصال تو باشد

غزل شماره 133 : دانی که از کیم می وصلت به جام بود

غزل شماره 134 : کدام تیر بلا ترکش زمانه ندارد

غزل شماره 135 : اگر وقت سحر در ناله ی هر کس اثر باشد

غزل شماره 136 : کو طاقت دیدار گرفتم که تواند

غزل شماره 137 : با دل آگه شدم آن شوخ ستمکاره چه کرد

غزل شماره 138 : بی بند کجا پای دل من بگذارد

غزل شماره 139 : بستیم لب از شکوه ی پیمان گسلی چند

غزل شماره 140 : هیچگه با من محنت زده بیداد نکرد

غزل شماره 141 : لب لعلت چو میل باده کند

غزل شماره 142 : از من به حذر یار هوسناک نباشد

غزل شماره 143 : هر جا که غمی بر دل غمگین من آمد

غزل شماره 144 : خواهم که کسم باخبر از راز نباشد

غزل شماره 145 : دل بود چو دور از در خویشم به جفا کرد

غزل شماره 146 : یکی است بی تو گرم زهر در گلو ریزند

غزل شماره 147 : ز روی پردگی ما چو پرده برگیرند

غزل شماره 148 : دل کز اینگونه ز هجران تو خون خواهد شد

غزل شماره 149 : ما و رقیب را دل ناشاد و شاد داد

غزل شماره 150 : اگر زین پیش بر دستم دلی بود

غزل شماره 151 : مرغ دل با زلف او آرام نتوانست کرد

غزل شماره 152 : مرا مشکل گشا تا دل نباشد

غزل شماره 153 : سوی این زهد فروشان بگذر باری چند

غزل شماره 154 : بلای دل کز آن بالا به صد غم مبتلا باشد

غزل شماره 155 : ز آب چشم ماست کز دنبال محمل می‌رود؟

غزل شماره 156 : نتوان شنید وصف رخش را و جان نداد

غزل شماره 157 : دانی چه بود عمر گرانمایه دمی چند

غزل شماره 158 : اسیر زلف تو فارغ ز هر گزند شود

غزل شماره 159 : عنان او چو گرفتم دل از فغان افتاد

غزل شماره 160 : اسرار عاشقی ز دلی آشکار شد

غزل شماره 161 : این نه خط است که آرایش حسن تو فزود

غزل شماره 162 : زین الم در دم مرگم المی بیش نباشد

غزل شماره 163 : خسروا صحن فلک ساحت میدان تو باد

غزل شماره 164 : نه من هر آن که ز ابنای انس جان دارد

غزل شماره 165 : بازم از وصلش به جسم ناتوان جان کی رسد

غزل شماره 166 : هر غم که جدا از دل غمگین من آمد

غزل شماره 167 : کی ز امتداد روز قیامت حذر کند

غزل شماره 168 : تو آن نئی که کسی از غمت هلاک شود

غزل شماره 169 : خواب راحت شد از آن دیده که سوی تو فتاد

غزل شماره 170 : تا روان اشک من از دیده ی تر خواهد بود

غزل شماره 171 : آسمان هر ستمی با من می خواره کند

غزل شماره 172 : اگر آگه ز خزان باد بهاری نشود

غزل شماره 173 : چندیست فلک را سر بیداد نباشد

غزل شماره 174 : روزی که از سبو به قدح باده خواستند

غزل شماره 175 : آن روز که او را غم خونین کفنی بود

غزل شماره 176 : روی تو جان فزا لب تو دلفریب شد

غزل شماره 177 : دل به درد عشق اگر چندی گرفتارت کند

غزل شماره 178 : گلی کز آتش غیرت گلاب می‌سازد

غزل شماره 179 : جز اینکه میل جفا و سر ستم دارد

غزل شماره 180 : مدعیان در پیم جمله کمین کرده اند

غزل شماره 181 : پیشتر کاین دل درون سینه ماوا کرده بود

ذ : 

غزل شماره 182 : از دست توست باده به کامم چنان لذیذ

ر : 

غزل شماره 183 : تنها منم نه از همه کس خاکسارتر

غزل شماره 184 : از بس گرفته خو به خیالت دل صبور

غزل شماره 185 : آورده ام به کف باز زلف نگار دیگر

غزل شماره 186 : کشیم بار ز کویت به سوی یار دگر

غزل شماره 187 : بر آن سرم که دهم دل به دلنواز دگر

غزل شماره 188 : دلش از عشق خون به سینه نگر

ز : 

غزل شماره 189 : مردیم و دل ز دست غمش در فغان هنوز

غزل شماره 190 : از عاشقی نگشته دلت مهربان هنوز

غزل شماره 191 : جدا کرد از منت بخت بد امروز

غزل شماره 192 : صباح عید صیام است ساقیا برخیز

س : 

غزل شماره 193 : سوی قد سرو و رخ گل چون نگرد کس

غزل شماره 194 : ز دوری تو نمردم همین گناهم بس

غزل شماره 195 : ذوقی مبادش از غم صیاد در قفس

ش : 

غزل شماره 196 : هر که دید آن گل عارض مژه ی خونبارش

غزل شماره 197 : تا پیر می فروش چه آمد سعادتش

غزل شماره 198 : آنکه می گشت سکندر به جهان در طلبش

غزل شماره 199 : چو پرده برفتد از روی مهر آسایش

غزل شماره 200 : به راهی می‌کشد عشقم که پیدا نیست پایانش

غزل شماره 201 : خوشا آن روزگار خوش که با من بود یاری خوش

غزل شماره 202 : نه از پیوند هر آلوده دامانی بود باکش

غزل شماره 203 : اگر زآمیزش اغیار نبود یار من عارش

غزل شماره 204 : گر خواهی ای صبا خبری خوش رسانی اش

غزل شماره 205 : نه همین ز شرم در بر نکشیده‌ام هنوزش

غزل شماره 206 : به ناکامی دهم جان چون ببینم روی گلفامش

غزل شماره 207 : ز چشم غیر پوشیدم جمالش

غزل شماره 208 : بس آنجا رفته بر خاک آرزویش

غزل شماره 209 : اگر با غیر خواهم سر گرانش

غزل شماره 210 : روزی که یکی شیفته آمد به کمندش

ص : 

غزل شماره 211 : تا نئی از قید جان و تن خلاص

ض : 

غزل شماره 212 : رود ز جانم اگر بنگرم بر آن عارض

ط : 

غزل شماره 213 : بهر برچیدن چو چیدند این بساط

ظ : 

غزل شماره 214 : بلبل به چمن چنان کند حظ

ع : 

غزل شماره 215 : چون تو می خواهیم از خود به نگاهی قانع

غ : 

غزل شماره 216 : یار رقیب شد به فسون یار من دریغ

ف : 

غزل شماره 217 : ز اطراف گلستان تو روییده خار حیف

ق : 

غزل شماره 218 : بار در بزم وصال تو شب تار فراق

ک : 

غزل شماره 219 : خواهد هزار زنده ز غیرت شود هلاک

ل : 

غزل شماره 220 : زان گونه در فراق تو نومیدم از وصال

غزل شماره 221 : خطت دمید و آمدی ای غمگسار دل

م : 

غزل شماره 222 : هر عهد به هر کسی که بستم

غزل شماره 223 : ایمن نباشد عاشقی در کویت از تیغ ستم

غزل شماره 224 : از تغافل یا تو را با خویش مایل می‌کنم

غزل شماره 225 : گر زآن که فغانی ز دل زار برآرم

غزل شماره 226 : چنان در بزم غیر امشب غمین از وصل جانانم

غزل شماره 227 : آمد ز در و داد به کف جام شرابم

غزل شماره 228 : در عشق چو باید که به ناچار بمیرم

غزل شماره 229 : دل صید کمند توست جان هم

غزل شماره 230 : خواهم اگر به کوی تو خاکی به سر کنم

غزل شماره 231 : بر سر نازش در آن کو با رقیبان نیستم

غزل شماره 232 : چو باشد آن لب میگون شراب ارغوانی هم

غزل شماره 233 : این چه دام است ندانم که در آن افتادم

غزل شماره 234 : خوش آنکه ره عیش به اغیار گرفتیم

غزل شماره 235 : به کوی می فروش افتاد راهم

غزل شماره 236 : چون شادی بی غم به جهان یاد ندارم

غزل شماره 237 : از غم عشقی کز آن آتش به جان انداختیم

غزل شماره 238 : روز جزا چون ادعای جان ناقابل کنم

غزل شماره 239 : چه غم گر در بهاری بوسه ی او نقد جان دادم

غزل شماره 240 : دل که پیش دوست گوید خون شدم

غزل شماره 241 : به خاک پاکم کنید چندی فغان و غوغا پس از هلاکم

غزل شماره 242 : در هجر تو پروای دل زار ندارم

غزل شماره 243 : پیش از این باری اگر در بزم یاری داشتم

غزل شماره 244 : کجا اندیشه از چشم بد ایام می‌کردم؟

غزل شماره 245 : چه غم که ریخته شد بال و پر ز سنگ توام

غزل شماره 246 : نیم جانی بود تا جا بود در میخانه‌ام

غزل شماره 247 : کی شکایت از دل بی رحم دلبر داشتم؟

غزل شماره 248 : گله تا حشر اگر ز یار کنم

غزل شماره 249 : مپندار ناشادی یار دارم

غزل شماره 250 : باز بر درگهت ای مایه ی ناز آمده‌ام

غزل شماره 251 : هرگز نیافت کس اثری در ترانه‌ام

غزل شماره 252 : گر چه در باغ سر کوی تو ای گل خارم

غزل شماره 253 : گفتم از وصلش علاج درد روزافزون کنم

غزل شماره 254 : عمری امید وفا و مهر از آن دل داشتم

غزل شماره 255 : به زیر تیغ از بس جان خود قابل نمی‌بینم

غزل شماره 256 : چو فکر کوتهی عمر ای پسر کردم

غزل شماره 257 : پیغام تو را گر همه دل بود بریدم

غزل شماره 258 : چون نیست به دل قوت فریاد گرفتم

غزل شماره 259 : کشم ار جور ازو باز وفا می‌خواهم

غزل شماره 260 : جز خانه ی دل منزل جانانه ندانم

غزل شماره 261 : چه غم گر در برش مهر خموشی بر دهن دارم

غزل شماره 262 : با خیالت به مراد دل خود در سخنم

غزل شماره 263 : تا برده سیه کاری زلف تو ز راهم

غزل شماره 264 : گر قصه ای از زلف چو چوگان تو آرم

غزل شماره 265 : به روی غیر چو نگذاری ام که در بندم

غزل شماره 266 : در خیال توبه افتاده است دل از باده‌ام

غزل شماره 267 : پنهان ز مدعی به کناری گرفته‌ایم

غزل شماره 268 : امید مهر به هر کس که بود جز تو گسستم

غزل شماره 269 : دل شد از دست و به راه طلبش آنچه دویدم

ن : 

غزل شماره 270 : از دست دادخواه اگر این است آه من

غزل شماره 271 : کاش اکنون که به کوی تو بود منزل من

غزل شماره 272 : چندین عتاب و ناز نخواهد هلاک من

غزل شماره 273 : رخ یاران دو زلف تیره پوشیدند از یاران

غزل شماره 274 : نرسد تیر تو بر پیکر من

غزل شماره 275 : گل گلزار گر از آب و گل آید بیرون

غزل شماره 276 : آه که آخر نماند ای بت دمساز من

غزل شماره 277 : با جفاجویی او مشکل شود دمساز من

غزل شماره 278 : مدعی را کرد یار خویشتن

غزل شماره 279 : همین تا از نگاهی بی‌قرارم می‌توان کردن

غزل شماره 280 : به زلف او همه دل‌های دل فگاران بین

غزل شماره 281 : ز خاک کویش ای دل گاهگاهی دیده روشن کن

غزل شماره 282 : کس نگفت ای دل به این لیلی وشان نظاره کن

غزل شماره 283 : چند خونش رود از دیده ی نمناک برون؟

و : 

غزل شماره 284 : بندد دل ار چنین خم مشکین کمند او

غزل شماره 285 : از اشک عاشقان که نماید به کوی تو

غزل شماره 286 : مقصود و مدعای من آمد جفای تو

غزل شماره 287 : غافل است آن که از دلم دل او

غزل شماره 288 : هر که کند منع من از روی تو

غزل شماره 289 : شب‌های هجر خواب به چشم پر آب کو؟

غزل شماره 290 : گفتم: به دل شکیب تو حسرت نصیب کو؟

ه : 

غزل شماره 291 : در دام صیاد ای فلک یا ذوق فریادم مده

غزل شماره 292 : کردی به اشتباه کسی سوی من نگاه

غزل شماره 293 : دردا که وفا در این زمانه

غزل شماره 294 : به بند زلف آن دلبر دلم همراه جان مانده

غزل شماره 295 : یاری از یار من و چرخ ستمکار مخواه

غزل شماره 296 : نمی‌دانم کسی در کوی او دارد گذر یا نه

غزل شماره 297 : زآن روی جان بخش زآن قد دلخواه

ی : 

غزل شماره 298 : از او به یاری بختم امید غمخواری

غزل شماره 299 : غم عشق تو را دلهای ویران خانه بایستی

غزل شماره 300 : ای صاف‌تر تو را ز هر آیینه سینه‌ای

غزل شماره 301 : آن کز دل خود ندیده باشی

غزل شماره 302 : با رقیب ای سست پیمان نرد الفت باختی

غزل شماره 303 : یار من یار کسی گشته و دلدار کسی

غزل شماره 304 : کس ای نامهربان یاران جانی

غزل شماره 305 : که گفت مشک سیه را قرین ماه کنی؟

غزل شماره 306 : هر ساعت الفتی است تو را با جماعتی

غزل شماره 307 : خضر آب زندگی خواست من وصل یار جانی

غزل شماره 308 : مکن تکیه زنهار تا می‌توانی

غزل شماره 309 : جاودان داریم در ساغر شراب زندگی

غزل شماره 310 : از جور او مگر شب هجران شکایتی

غزل شماره 311 : سپید گشت دو چشمم در انتظار نگاهی

غزل شماره 312 : یک ره به چشمم آن پری ناید به صد افسونگری

غزل شماره 313 : خطش مشک تری لعلش نباتی

غزل شماره 314 : ای در درون سینه ز مهرت دفینه‌ای

غزل شماره 315 : ز ناتوانی پیری اگر به جان آیی

پایان اشعار این بخش