چون شکوه از جفای تو بنیاد می کنم

طبیب اصفهانی – غزل شماره 107

چون شکوه از جفای تو بنیاد می کنم

از گریه چاره ی دل ناشاد می کنم

راهی چو در دل تو ندارم ازین چه سود

کز ناله رخنه در دل فولاد می کنم

از دیده ام سرشگ چو هوشم ز سر رود

هر گاه چشم مست تو را یاد می کنم

تا باشم از شمار ستمدیدگان طبیب

دل را نشان ناوک صیاد می کنم