دیده از خطّ بدیع آب دهید ای احباب

صائب تبریزی- غزل شماره 890

دیده از خطّ بدیع آب دهید ای احباب

که عجب نقش بدیعی زده دوران بر آب!

لب میگون و خط سبز تماشا دارد

بزدایید ز دل زنگ ازین سبزه و آب

دم خط را چو دم صبح غنیمت دانید

پیش از آن دم که ز مقراض شود پا به رکاب

زین خط تازه و تر، دیده و دل آب دهید

که ز هر حلقه در آتش بودش نعل شتاب

گر چه ایمن ز خزان است بهار عنبر

بشتابید به نظّاره شما ای احباب

شب قدرست خط سبزنکویان، زنهار

غافل از دولت بیدار مگردید به خواب

خط مشکین، خط بیزاری اهل هوس است

مگذرید از سر این آیۀ رحمت به شتاب

گر غبار خط ازان روی چنین خواهد خاست

ای بسا دیده کز این گرد شود خانه خراب

گر چه از مشک شود وحشت آهو افزون

حسن خوبان ز خط سبز برآید ز حجاب

خط شبرنگ کند گردن خوبان را نرم

عاملان را نبود سرکشی از پای حساب

گفتم از خط دل او نرم شود، زین غافل

که خط سبز زند زهر به شمشیر عتاب

چون زند سبزۀ خط موج طراوت صائب

نیست ممکن که توان شد ز تماشا سیراب