به ادب نوش، جامِ دولت را

صائب تبریزی- غزل شماره 848

به ادب نوش، جامِ دولت را

مده از کف زمامِ دولت را

در چراگاه آرزو مگذار

توسن بی لجام دولت را

به نفسهای آتشین چون شمع

زنده دل دار، شام دولت را

هزل در دیده ها سبک سازد

پلّۀ احتشام دولت را

به قوام آورد گران حلمی

بادۀ کم قوام دولت را

دست جودست شمسۀ زرّین

قصرِ عالی مقام دولت را

نتوان جز به دست حزم گرفت

آستین دوام دولت را

جوی شیرست چرب نرمی خلق

صحن دارالسّلام دولت را

مدّ انعام، تار شیرازه است

دفتر انتظام دولت را

می کند تار و مار، باد غرور

سر زلف نظام دولت را

به دو دست دعا نگه دارند

شهسواران زمام دولت را

در فلاخن نهد سبکساری

لنگر احتشام دولت را

از بلندیّ پایۀ همّت

نردبان ساز، بام دولت را

صبح محشر نمی کند بیدار

باده نوشانِ جام دولت را

اهل معنی به فکرت صائب

زنده دارند نام دولت را