صائب تبریزی- غزل شماره 3591
خط ازان صفحۀ رخسار سخنساز شود
طوطی از پرتو این آینه غماز شود
در ته زلف، رخش پرده گداز نظرست
آه ازان روز که این آینه پرداز شود
از نظربازی بی پردۀ ارباب سخن
چشم کم حرف تو وقت است سخنساز شود
بحر کم ظرفتر از جام حباب است آنجا
لب میگون تو چون حوصله پرداز شود
اگر از کوی تو اندیشۀ پرواز کنم
نقش بر بال و پرم چنگل شهباز شود
بر رخِ صبح، شفق پنجۀ خونین مالید
این سزایش که دگر پرده در راز شود
برگشاد دل ما دست ندارد تدبیر
به دریدن مگر این نامه ز هم باز شود
دل ما نیست تنک ظرفِ شکایت صائب
صبح محشر سر این شیشه مگر باز شود
