چشم ناقص گهران بر زر و زیور باشد

صائب تبریزی- غزل شماره 3438

چشم ناقص گهران بر زر و زیور باشد

زینت ساده دلان پاکی گوهر باشد

پردۀ چشم خدابین نشود خودبینی

مرد را آینه زندان سکندر باشد

خود حسابان نگذارند به فردا کاری

عید این طایفه روزی است که محشر باشد

گشت در سنگ ملامت به تن زارم پنهان

رشته شیرازۀ جمعیت گوهر باشد

جلوۀ شاهد غیبی به تو رو ننماید

خانۀ چشم تو چندان که مصور باشد

غم افسر نخورند اهل خرابات مغان

سر گران چون ز می ناب شد افسر باشد

اهل مسجد ز خرابات سیه مست ترند

گردش سبحه در او گردش ساغر باشد

شمع و پروانه به دلگرمی هم می سوزند

شعلۀ خواهش ما نیست که یک سر باشد

هوس گلشن فردوس ندارد صائب

هر که را گوشۀ میخانه میسّر باشد