هر چیز بلندایی دارد
درخت ، قله ، فواره .
ما که چنته ی ابرها را دیده ایم
و تکیه مان
فقط به باد نیست
جا دارد شما را
که پشت و وارو می زنید
بر سکوی عاریتی
و خود را سیلی زن آسمان می دانید
همیشه آن سومی بدانیم
که نه درخت را می شناسد
نه پا بر قله ها گذاشته است .
واژگان کلیدی : اشعار علی عبداللهی،نمونه شعر علی عبداللهی،شاعر علی عبداللهی،شعرهای علی عبداللهی،شعری از علی عبداللهی،یک شعر از علی عبداللهی،شعر نو علی عبداللهی،علي عبداللهي.
